Czy i jak zmieni się świat po pandemii koronawirusa? Czy może nastąpi jakieś globalne otrzeźwienie, a mówiąc językiem bardziej religijnym – nawrócenie się, odejście od ideologii niszczących nasze życie publiczne i kulturę? Sięgnijmy do historii.

Czego uczy historia dawnych pandemii

W latach czterdziestych wieku czternastego tzw. czarna śmierć (epidemia dżumy) zdziesiątkowała populację naszego kontynentu. Według szacunków zginęła trzecia część całej europejskiej populacji, a niektórzy historycy twierdzą, że ofiar było więcej. Słowem: straszliwy kataklizm, przy którym dzisiejsza pandemia wydaje się drobnym wstrząsem.

Kilkanaście lat po ustaniu „czarnej śmierci” Francja i Anglia – dwa najpotężniejsze królestwa zachodniej christianitas wznowiły długoletni konflikt (zawieszony z powodu dżumy), który przeszedł do historii jako wojna stuletnia. Mniej więcej trzy dekady po ustaniu epidemii Kościół wszedł w jeden z najcięższych kryzysów w swoich dziejach wywołany rozbiciem papiestwa (1378) na Rzym i Avignon.

Wydawać by się mogło, że właśnie w epoce średniowiecza, gdy ludzie (świeccy i duchowni) mieli o wiele bardziej niż dzisiaj wyostrzone poczucie, że takie klęski elementarne jak zaraza powinny być rozpatrywane przynajmniej jako dopust Boży (jeśli nie wprost jako Boża kara), że modlitwom o Boże miłosierdzie powinno towarzyszyć modlitwa o nawrócenie (kto o tym dzisiaj pamięta?) – niejako w sposób naturalny można by oczekiwać otrzeźwienia serc i umysłów po takim straszliwym kataklizmie jak „czarna śmierć”. Nic takiego jednak nie nastąpiło.

Czy szalejąca na początku osiemnastego wieku epidemia dżumy w Europie Środkowej (w czasie wojny północnej tylko w Prusach Wschodnich pochłonęła 200 tysięcy ofiar) lub ta sama epidemia w Marsylii w 1728 roku, czegoś ludzi tamtej nauki nauczyła? Z pewnością trafiła do niejednego sumienia, ale przecież salonowe oświeceniowe elity stwierdziły, że trzeba robić swoje, tylko bardziej. Podobnie jak po tragicznym trzęsieniu ziemi w Lizbonie w 1755 roku markiz Pombal tym gorliwiej wcielał w życie swoje ‘postępowe” reformy (zaczynając od wypędzenia, wierzącego wtedy mocno Towarzystwa Jezusowego), a Wolter potraktował tą katastrofę jako dodatkową okazję do nakręcania antykatolickiej histerii.

Popatrzmy na to, co działo się na naszym kontynencie sto lat temu, gdy szalała epidemia grypy „hiszpanki”, która na przełomie 1918 i 1919 roku pochłonęła więcej ofiar niż zakończona 11 listopada 1918 roku pierwsza wojna światowa. W samych Stanach Zjednoczonych (skąd wraz z armią amerykańską zdążającą na fronty Wielkiej Wojny „hiszpanka” przybyła do Europy) zginęło z powodu tej epidemii ok. 675 tysięcy osób, a więc dziesięć razy więcej niż zginęło żołnierzy amerykańskich na frontach pierwszej wojny światowej.

Czy nastąpiło jakieś otrzeźwienie? Było tak samo tylko bardziej. W Rosji bolszewicy dokończyli swoją straszliwą rewolucję, w 1922 roku były socjalista B. Mussolini przejął władzę we Włoszech, w pokonanych Niemczech i w zwycięskiej (formalnie) Francji szerzyły się wszelkiego typu wynaturzenia w sztuce i tzw. kulturze popularnej, Stany Zjednoczone weszły zaś w fazę tzw. wspaniałych lat dwudziestych, czyli szaleństwa spekulacji finansowych zakończonych w 1929 roku wielkim krachem. W Chicago swoje przestępcze imperium budował Al Capone, a w Nowym Jorku włoska mafia.

Koronawirus i inne współczesne zarazy

Nie mam złudzeń, że podobnie (to znaczy – tak samo tylko bardziej) będzie po ustaniu obecnej pandemii. Nie tylko historyczne analogie o tym przekonują, ale przede wszystkim to, co dzieje się na naszych oczach. Oto parę przykładów z ostatnich dwóch – trzech tygodni, a więc z czasu, gdy mogło wydawać się, że cała ludzkość skupiła się na walce z koronawirusem. Mogło się wydawać. Tymczasem:

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ustami swojej rzeczniczki (lekarki z zawodu) Antonelli Lavalanet na początku kwietnia orzekła, że mimo skierowania wysiłków służby zdrowia na całym świecie na niesieniu pomocy ludziom dotkniętym COVID-19, aborcja powinna być traktowana jako „istotna przysługa”. Zgodnie z tym przyjęte przez WHO wytyczne na czas walki z obecną pandemią podkreślają, że walka z o jej wygaszenie nie może odbywać się „kosztem wolności wyboru kobiet”, czytaj: gwarancji swobodnego zabijania swoich dzieci przed urodzeniem.

Największy aborcyjny koncern w USA, a tym samym i największa fabryka śmierci na całym świecie – Planned Parenthood oprotestowała fakt, że przyjęty w marcu przez Kongres USA pakiet pomocowy na czas „koronakryzysu” dla amerykańskiej gospodarki w wysokości dwóch bilionów dolarów nie przewiduje pomocy finansowej dla organizacji aborcyjnych jak wspomniany koncern.

Zarabiające krwawe dolary na zabijaniu nienarodzonych dzieci i handlowaniu ich organami aborcyjne lobby cały czas protestuje przeciw wprowadzanym przez kolejne stany amerykańskie moratoria na wykonywania owych „zabiegów” w czasie pandemii. Gdy taką decyzję podjął pod koniec marca gubernator Teksasu (jednego z największych stanów USA) Greg Abbott, Planned Parenthood zaskarżyła tą decyzję do sądu. W pierwszej instancji aborcjoniści wygrali, jednak sąd apelacyjny przyznał rację gubernatorowi. Szefowa Planned Parenthood Alexis McGill Johnson skwitowała decyzję sądu drugiej instancji stwierdzeniem, że odbieranie kobietom „prawa do aborcji” jest czynem „pozbawionym serca”. Gubernator Teksasu wykazuje się zaś według niej „perwersyjną obsesją zakazywania aborcji”.

W Wielkiej Brytanii konserwatywny (sic) rząd Borisa Johnsona zaleca w czasie epidemii dokonywanie tzw. aborcji domowych z użyciem „środków wczesnoporonnych”.

Na łamach „Vatican News” w marcu ukazał się artykuł o. Benedicta Mayaki (jezuity), który stwierdził, że koronawirus stał się „nieoczekiwanym sprzymierzeńcem Ziemi”, a to na skutek zmniejszenia użycia energii, ograniczenia podróży samolotami, etc. Po fali oburzenia tym bezdusznym (wobec ofiar pandemii) i bezrozumnym (ulegającym ideologii „ekologizmu integralnego”) tekstem, został on zdjęty przez Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Również w marcu wykładowczyni katolickiej teologii dogmatycznej na Uniwersytecie w Erfurcie Julia Knop na swoim blogu wyraziła swoje oburzenie z powodu ujawniania się coraz liczniejszych przykładów „retrokatolicyzmu”. W ten sposób pani teolog skomentowała zawierzanie w ostatnich tygodniach kolejnych diecezji niemieckich Niepokalanemu Sercu Maryi oraz procesje eucharystyczne w intencji oddalenia zarazy.

1 kwietnia w nowej edycji Rocznika Stolicy Apostolskiej – Annuario Pontifico z tytulatury papieża Franciszka zniknął tytuł „Namiestnika Chrystusowego”. Jak skomentował ten fakt kardynał Gerhard Muller, b. prefekt Kongregacji Nauki Wiary, mamy  w tym przypadku do czynienia z „teologicznym barbarzyństwem”. Niemiecki kardynał zwrócił dodatkowo uwagę na to, że mamy do czynienia również z dużą dozą hipokryzji ukrywającej się pod płaszczykiem pokory. Istotnie, w nowej wersji Annuario Pontifico na pierwszym miejscu „pokornie” widnieje imię i nazwisko obecnego papieża. W poprzedniej wersji było poprzedzone „historycznym”, dlatego skazanym na usunięcie, tytułem „Namiestnika Chrystusa”. Prof. Armin Schwibach na łamach austriackiego portalu kath. net skomentował tą zmianę następująco: „jeśli nie jest to primaaprilisowy żart, to wygląda na to, że Watykan kontynuuje rozmontowywanie wszystkiego”.

W Niedzielę Palmową o. Holger Adler, jezuita (św. Ignacy – módl się za nami!) duszpasterz akademicki w Monachium odprawiał Msze Świętą, która drogą internetową dostępna była dla wiernych. Wcześniej o. Adler rozdawał studentom ze swojej grupy duszpasterskiej „pakiety mszalne”. W paczuszce do wzięcia do domu była palemka, pojemniczek z wodą święconą oraz … konsekrowana Hostia z dołączoną prośbą „o odpowiedzialne obchodzenie się”.

Nie otrzymujemy, bo źle się modlimy

Jeśli ktoś myśli, że po ustaniu pandemii nastąpi jakieś automatyczne zwrócenie się ludzkości ku Chrystusowi jest w głębokim błędzie. Ludzie o zatwardziałych sercach liczą swoje straty finansowe z powodu „koronakryzysu”. Dla nich każda uratowana istota ludzka przez moratorium na wykonywanie kary śmierci wobec nienarodzonych, jest uszczerbkiem w dochodach. Z kolei wśród tylu modlitw ludzi dobrej woli o ustanie pandemii, nie ma właściwie wezwań do nawrócenia. Wydaje się, że nawet dla wielu pasterzy Kościoła w tym niepewnym czasie, jeden jest pewnik: pandemia z pewnością nie jest Bożym dopustem, dlatego też nie należy modlić się o odwrócenie Bożego zagniewania. Jak pisał św. Jakub Apostoł w swoim liście: „nie otrzymujecie, bo źle się modlicie”.

Katolicka pisarka i publicystka (znana z publikacji o destrukcyjnej roli ideologii gender) Gabriele Kuby jakże celnie zauważyła 7 kwietnia, że „jeśli dla jakiegoś biskupa najważniejszym wyzwaniem pozostaje ciągle „kwestia kobieca w Kościele”, to rzeczywiście nie ma on nic do powiedzenia ludziom będącym w niebezpieczeństwie”.

Droga męstwa

Wielkim znakiem nadziei są rozsiani na całym świecie mężni ludzie Kościoła, którzy tą cnotę w heroiczny sposób pokazują w czasie zarazy. Jak pewien włoski ksiądz, który oddał swój respirator bardziej choremu, młodszemu człowiekowi, co przypłacił ofiarą ze swojego życia. Jak księża, którzy odprawiają „podziemne” Msze Święte. Jak miliony ludzi modlących się (także u nas) codziennie na różańcu o ustanie pandemii. Św. Tomasz z Akwinu uczy, że na cnotę męstwa składają się dwa akty: wytrwania i natarcia. Przekładając to na naszą obecną sytuację: chodzi o wytrwanie w modlitwie i „natarcie” uczynkami miłosierdzia.

Warto pamiętać, że Kościół uczy o dwóch rodzajach uczynków miłosiernych, względem duszy i względem ciała. Te pierwsze, zważywszy na dobro duszy nieśmiertelnej, mają nawet większa wagę od tych drugich. Świat po pandemii, w tym także nasza Ojczyzna, będzie potrzebował tych miłosiernych uczynków w dwój – a może i trójnasób. Chodzi więc o miłosierny „blask prawdy”; prawdy – jak zawsze przypominał Prymas Tysiąclecia – czynionej w miłości (veritas in caritate).

Czas zarazy przypomina prawdy zapomniane, w tym tą najważniejszą, że nie jesteśmy samowystarczalnymi demiurgami. Po ustaniu epidemii należy spodziewać się usilnych i wielorakich starań w skali globalnej, aby tą prawdę ponownie głęboko ukryć. Ale przecież bez prawdy o nas samych, o naszej kondycji bytów stworzonych, a więc zależnych od Stwórcy, a jednocześnie dzieci Bożych – a więc dysponujących dzięki temu niezmierzoną godnością, daleko nie ujedziemy i w ten sposób ta lekcja pandemii zostanie przez nas zmarnowana.

Co zapamiętamy z postawy naszych pasterzy w czasach zarazy? Gorliwość? Tak. Usilne nawoływania? Tak. Stanowczość? Tak. Tyle, że to wszystko oddane na służbę wykonywania kolejnych sanitarnych zarządzeń (restrykcji) władz państwowych. Dawno już nadszedł czas, że „należy wymagać od siebie, nawet wtedy, gdy inni od nas wymagać nie będą’ (św. Jan Paweł II).

Wymogiem chwili jest odnowienie naszej wiary w Realną Obecność Chrystusa w komunii świętej. Jakby Ktoś wzywał do przypomnienia nauki o transsubstancjacji. Od 2013 roku przechodzimy (przechodzimy?) intensywną katechezę o Kościele i papiestwie. Teraz ten Ktoś zaprasza do odnowienia naszej wiary i wiedzy o Najświętszej Eucharystii. Trzeba tego od siebie wymagać i nie miejmy złudzeń, w świecie po pandemii coraz bardziej będziemy zdani w tym względzie na samych siebie. Trzeba będzie odszukać naukę Ojców i Doktorów Kościoła, powrócić do ważnych encyklik papieskich, poszukać w Internecie wartościowych rekolekcji i nauk. Skoro zdecydowana większość pasterzy (nie tylko u nas) Kościoła z szacunku dla dzieła św. Jana Pawła II postanowiła nie otwierać encykliki „Fides et ratio”, w której papież wzywał do budowania na zdrowej, metafizycznej filozofii, zdrowej teologii (w obu przypadkach mistrzem ma być Doktor Anielski), z której wyrasta właściwa formacja kapłanów, którzy w ten sposób są duszpasterzami nie ukrywającymi przed ubogimi (tj. przed nami wszystkimi) skarbów wiary – to musimy tego wymagać od siebie.

Jak nazwać się będzie nasza odpowiedź na te wyzwania, to rzecz drugorzędna. Nie tsunami kryzysu gospodarczego, ale tsunami kolejnej fazy Rewolucji po pandemii będzie najgorsze. Dom zbudowany na piasku nie ostoi się. Trzeba oprzeć się o Skałę.

Grzegorz Kucharczyk

Zaczynamy rozumieć mechanizm, który odda Antychrystowi władzę nad światem. Z pewnością nie miałoby to szans wydarzyć się, gdyby wiara w ludziach nie umarła. Ludzie myśleli, że wierzą. Jeszcze ci, którzy ze Mszy Świętej w tym trudnym czasie nie zrezygnowali, przesieją się w przyszłych wydarzeniach. Ilu zostanie do końca przy Najświętszym Sakramencie, nie wiadomo. Nie wiadomo bowiem, jakim jeszcze próbom będzie poddawana wiara tych, którzy nie dali się wystraszyć, i nie zrezygnowali z Mszy Świętej z powodu coraz bardziej ostrych przepisów. Ilu stoi na zewnątrz kościołów i tam czeka, aż będzie można przyjąć Eucharystię? Ilu ludziom jeszcze zwyczajnie zależy?

Gdyby wiara w narodach była prawdziwa, nie przestraszyliby się wirusa aż tak, by opuścić kościoły. Wiara wymagałaby od nich mocniejszego przylgnięcia do świata duchowego, do Boga. Wpatrywaliby się w Najświętszy Sakrament z tym większą miłością i zaufaniem, może błagając o litość, rzewnie prosząc o ocalenie… jednak najszybciej opuścili kościoły. Większości z nich wcale nie zastanawia proporcja ograniczeń w środkach komunikacji, sklepach, i kościołach. Gdyby wszystko było naturalne, wynikało z prawdziwej troski o zdrowie ludzkie, nie zamykano by kościołów przede wszystkim. Wręcz czasem pojedynczy biskup wyraża wątpliwość wobec wydanego przez siebie nakazu zamknięcia kościołów, stwierdzając, że meczety są otwarte, synagogi także, tylko kościoły katolickie okazały się warte, żeby je wyeliminować albo bardzo radykalnie ograniczyć dostęp do nich wiernym.

Dlaczego to nikogo prawie nie dziwi. Jeśli jednak dziwi i oburza, to traktowane jest jedynie jako błąd systemu, jako nadużycie nie mające jakiegoś globalnego kontekstu. Ale globalny kontekst jest. Na całym świecie, w całej Europie dzieje się to samo. Tam, gdzie są kościoły, są zamykane. Nie jest to błąd. Nie jest to wypadek przy pracy ani polskiego rządu ani polskiego Episkopatu. Jest to znak powtarzający się wszędzie. Zadziwia tylko, jak niewielu ludzi to widzi.

Nas zadziwia ów kontekst. Różni ludzie uspokajająco mówią o różnorakich prześladowaniach chrześcijan, niemożności świętowania za komuny, na wygnaniu, na Syberii, w czasie wojny. Jednakże nie obejmowało to całego globu. Dzisiaj widzimy, jak w skali świata prawie w jednej chwili radykalnie eliminuje się ludziom dostęp do sakramentów. Tylko od pomysłowości i odpowiedzialności indywidualnych kapłanów zależy, czy wiernych nakarmią Chlebem Życia, czy nie. Systemowo odcina się ludzi od Mszy Świętych i sakramentów.

Widzimy także przeprowadzony przedtem przynajmniej w Polsce, test. W innych krajach nie bawiono się w ten sposób, bo wiernych było i tak niewielu. W Polsce liczono się z wielką wrzawą. Ona nie nastąpiła. Ograniczenie do pięćdziesięciu osób na Mszy Świętej, odbieramy jako testowanie, co ludzie zrobią. Do supermarketów bowiem wówczas wchodziło o wiele więcej ludzi na raz. Katolicy test oblali. Uciekli. Z wiernych pozostało tylko kilkunastu albo wręcz kilku. Gdyby ludzie nie zrezygnowali z Boga, nie byłoby możliwości im odebrać liturgii. Gdyby rządy zobaczyły dziesiątki ludzi ustawiające się w odpowiednich odległościach w kościele i wokół niego, nikt być może nie miałby śmiałości zadekretować, że do kościoła może wejść tylko pięć osób. A jednak … okazało się, że katolikom po prostu na Bogu nie zależy. Więc zrobiono następny ruch. Zamknięto kościoły prawie całkiem. Pięć osób to kpina. Każdy supermarket na raz przyjmuje o wiele więcej klientów, nawet najmniejszy. Kościoły to cel koronawirusa. Pierwszorzędny.

Gdy rozmawia się z pobożnymi ludźmi, których wiara rzucała się w oczy, nie opuszczali Mszy niedzielnej, widać w nich całkowite „zrozumienie” sytuacji. Kazano przyjmować Komunię na rękę? Osoby te pomaszerowały na zachętę księży uczynić zadość ich chęciom i sprofanować Boga, zanim kościoły całkiem zostaną zamknięte.
Ludzie do sklepu muszą pójść, uznają ostatecznie liturgię za coś niekoniecznego. Okazało się, że większa część pobożnych katolików, z pierwszych ławek, to doskonali konsumenci. W momencie wyboru jeszcze nie do końca radykalnego, pomiędzy życiem fizycznym a duchowym, bez wahania wybrali fizyczne. Właściwie pomiędzy jakimś wówczas nieokreślonym zagrożeniem życia a życiem duchowym, życie duchowe przegrało.

Wyobraźmy sobie taką sytuację.

Jeśliby pojawił się dzisiaj apokaliptyczny Antychryst i za przyjęcie znamienia swojej władzy na ciało, pozwolił wieść życie syte i bezpieczne, ale bez Boga, czy ludzie, którzy opuścili ze strachu przed wirusem kościoły, zawahaliby się?

Ani minuty.

Co więcej, tych, którzy nie podporządkowaliby się władzy eliminującej wiarę za zdrowie ciała, egzystencjalny spokój, sytość i stabilizację, uważaliby za pariasów, wariatów. Gdyby był wybór – albo cyfrowy podpis na ciele, i zdrowie, oraz materialne bezpieczeństwo, albo Bóg i śmierć głodowa, któż nie uznałby za wariata kogoś, kto się z propozycji władzy wyłamie?

Globalne, nachalne i nieuzasadnione zamykanie kościołów katolickich wprowadza nas na trop takich myśli. Również aresztowanie całych społeczeństw, i zapowiedź, że stan ten może trwać bez końca albo do … zaszczepienia, daje nam do myślenia. Już teraz odcięcie ludzi od źródła duchowego życia, i wielotygodniowe zamknięcie w domach przywołuje na myśl zapowiedź prorocką zwaną wielkim uciskiem, jakiego świat nie widział. Bowiem naprawdę, świat nie widział, aby całe kontynenty były tak zaszantażowane, że ludzie boją się wyjść z dziećmi na spacer, z żoną czy mężem do lasu, czy w piękne wiosenne dni pospacerować nad rzeką, w święta spotkać się z rodzinami. Dla niektórych eliminacja liturgii jest morderstwem ich duszy. Dla niektórych zakaz wychodzenia z domu jest morderstwem i na duszy i na ciele. Tak zorganizowanego zniewolenia duchowego i cielesnego świat jak dotąd naprawdę nie widział.
Koronawirus nie minie szybko, a dla tych, którzy nie będą chcieli się zaszczepić i stać się nosicielami elektronicznych sterowników czy identyfikatorów, może nie skończyć się nigdy. Z czasem ta prawda wyłania się z wypowiedzi rządzących i ministrów. I widzimy tutaj jedną ważną rzecz. Koronawirus będzie używany do tego, żeby osłabić duchowo ludzi, żeby ich zmęczyć kwarantanną, sprawić, że będą mieli dość więzienia i umęczonym zaproponuje się uwolnienie. Pod warunkiem, że pozwolą sobie wycisnąć na ciele, czy w ciele znak tego systemu, który ich zniewolił. Oddadzą rząd nad swoim życiem temu, kto ich zamknął w domach, kto się nad nimi przez długie tygodnie czy miesiące kwarantanny znęcał. Kto ich zastraszył. Kto się znęcał nad ich rodzinami, nad ich dziećmi, pod pozorami zagrożenia chorobą zamykając im dostęp do źródła duchowego życia i równocześnie trzymając fizycznie jak króliki w klatkach, bez możliwości rozprostowania ciała i duszy na uzdrawiających spacerach na łonie natury, co człowieka i regeneruje, i uzdrawia psychicznie, i przywraca odczuwanie realne siebie jako bożego stworzenia, pomaga wrócić do rzeczywistości.

Odcięcie całym miastom możliwości wyjazdu do lasu, nad rzekę, jest stworzeniem ludziom dusznej klatki, matrixa, w którym chińska tortura lękiem, terrorem, nadzorem policyjnym i elektronicznym odbiera rozum i duszę. Tak zniszczonym i upokorzonym ludziom ukaże się możliwość wyjścia z matni – szczepionkę, która ma zwrócić im wolność. Demoniczna intryga, której ludzie w wielkiej masie nie odrzucą. Intryga, której nawet nie są w stanie zauważyć. Co więcej, rozsądni i normalni ludzie, poddający się torturom z przekonaniem, że tak trzeba, tych, którzy się wyłamią będą uważać za potencjalnego mordercę, nosiciela zabójczej choroby.
Niewielu przyjdzie do głowy, że przecież niejedną chorobę ludzkość przeżyła i nikt nie potrzebował poddawać się żadnym zabiegom znakowania, identyfikowania, monitorowania.

Już teraz na człowieka który mówi o absurdzie zniewolenia, ludzie patrzą jak na wariata. Już z mądrą miną, panie i panowie po stanowiskach, w służbie zdrowia, inspekcji sanitarnej bezlitośnie stwierdzają, że przecież każdy musi to wytrzymać, że jest taka konieczność. Że ludzie w miastach, którzy mają do dyspozycji tylko balkon, muszą się poddać ograniczeniom, przecież nie tylko oni cierpią, każdy musi się zastosować… Dla kogoś, kto nie neguje, że wirus istnieje, ale wie, że jest on przede wszystkim środkiem zniewolenia i odebrania duszy, takie wypowiedzi brzmią koszmarnie. Zastanawiamy się nad kondycją ludzi, którzy tak lekko rezygnują z wolności, z wiary w Boga, jakby nie było czego żałować, jakby nie było o czym dyskutować.

Słowa, że każdy musi się podporządkować, mówią nam więcej, niż dana osoba chce powiedzieć. I nie jest to tylko krótkie zdanie na tę chwilę, która mija. Ono wyznacza drogę całej ludzkości, i już teraz mówi nam, że kiedy przyjdzie wybierać między władzą ziemską, choćby samym szatanem, a życiem ducha, nie będzie wielu sprzymierzeńców. Że ci, którzy pozostaną wierni swojemu sumieniu będą dla dobra społeczeństwa eliminowani, a nikt nad ich nędzą, biedą, eliminacją ze społeczeństwa nie będzie się litował. Będą uważani za psychicznie chorych, nieodpowiedzialnych, którym z uwagi na zagrożenie, które niosą – np. koronawirus – nie należą się żadne prawa obywatelskie, możliwość wejścia do sklepu czy przebywania wśród normalnych ludzi.

Już teraz mamy przedsmak wielkiego ucisku, którego świat nie widział dotąd, i nawet nie bardzo jest z kim o tym porozmawiać, bo ludzie są przekonani, że odbieranie im wolności, odbieranie im kultu katolickiego, odbieranie im możliwości Komunii Świętej, to konieczność dla ich dobra. Ich ograniczona wyobraźnia nie przewiduje, że świat się zmienia, i ktoś pod kłamstwem dbania o ich życie już teraz kradnie im to, co nadaje sens ludzkiemu życiu.

Gdyby wiara ludzi była prawdziwa, nie zamykano by nam kościołów. Dziś jednak nabożeństwo do władzy i obojętność dla sprawiedliwości pozwoliło zamknąć przybytki Bożej Obecności.  To zaś przyzwoli w konsekwencji na przejęcie władzy nad światem komuś, kogo Objawienie Św. Jana nazywa Antychrystem. I czy to będzie za chwilę, czy za wiele lat, szatan sprawdził, jak nam na Bogu zależy.

Wnioski wyciągnijmy sami. A kto rozumie, cośmy napisali, niech wraz z nami się modli, abyśmy swego życia duchowego nie zaprzedali. Bo samotność wierzących pośród katolickiej Polski będzie się pogłębiać aż do momentu, kiedy staną się wstrętni dla każdego czcigodnego, uznanego, szanowanego i liczącego się człowieka. Jeszcze wczoraj bohaterscy kapłani gdzieniegdzie jechali ulicami święcąc pokarmy. Jeszcze wczoraj niejednemu twardemu mężczyźnie łza się zakręciła w oku na ten widok, ale nie w samym zwyczaju leży moc religii. Piękne zwyczaje podnoszą godność i miłość religii, dlatego tak bardzo walczyło się przez dziesięciolecia z polskim obyczajem klękania do Komunii Świętej. Dobre jest przywiązanie do obyczaju i tradycji, ale od zwyczaju do zachowania wiary w obliczu skrajnej walki, w obliczu wyboru pomiędzy chlebem a Bogiem, droga może okazać się daleka.

Patrząc na Krzyż, widzieliśmy jednak, że Chrystus  nie potrzebował uczniów, by zwyciężyć. Wierna, nie zatruta jadem szatana Matka wytrwała, i jeden z dwunastu przyszedł pod Krzyż. Może dwie, trzy osoby jeszcze? Na cały świat – tylko oni. Samotność Chrystusa pośród kpin i niezrozumienia, traktowanie Go jak pospolitego złoczyńcy, prozaicznego zbrodniarza jakich wielu, zagłuszyło nieskończony wymiar duchowy. Tak w naszym życiu pył prozaicznych, powszednich interesów, ekonomii i życiowego zabiegania o byt sprawi mękę wierzących niezauważoną i niezrozumiałą dla świata. Sami siebie mogą zrozumieć tylko w trwaniu pod Krzyżem, gdy świat będzie im urągał. Już człowiek patrzy na człowieka jak na potencjalne źródło zarazy, i odsuwa się ze wstrętem i obawą. To się zaczyna.

Wszystkim Kapłanom Tradycji, i tym, którzy już coś rozumieją i chcą wyjść z żydowskiej knajpy promowanej przez masoński Episkopat, by odpocząć w prawdzie Tradycji Kościoła, życzymy potężnej łaski od Boga, dyskretnej i niezłomnej mądrości, ognia Ducha Świętego w sercach, roztropności węża, niewinności gołębia. Życzymy zasłony z łaski Bożej chroniącej ich dzieła przed oczami wrogów, jak pajęczyny zasłaniające wejście do kryjówki Dawida, niech taką zasłonę Opatrzność rozwiesi nad miejscami, w których niedługo odprawiać będą Najświętszą Ofiarę Mszy Świętej, karmiąc wierzących na męczeństwo, śmierć i zmartwychwstanie w Chrystusie tych, którzy do zmartwychwstania są wybrani. Abyśmy, modląc się jedni za drugich i zawsze umocnieni Krwią i Ciałem naszego Zbawiciela, pozostali wierni i dostąpili nagrody Wiecznego Życia w Chrystusie.
Prosimy o kapłańskie błogosławieństwo Kapłanów nas czytających, pochylając głowę.

Bóg zapłać.

Wstęp

Jakiś komentarz do tej opinii ks. Nitoglia może być pouczający w odniesieniu do zrozumienia, dlaczego liczba “6 mln ofiar holokaustu” jest święta dla Żydów.

“Niepodważalna” liczba 6 mln żydowskich ofiar holokaustu nie opiera się na udokumentowanym fakcie historycznym, ani nawet szczególnie na szacunku demograficznym, ale przede wszystkim jest to mistyczna liczba, która odnosi się w sposób zasadniczy do religijnego systemu wierzeń judaizmu.Nowojorskie Muzeum Dziedzictwa Żydowskiego, na przykład w odniesieniu do “pamięci 6 mln Żydów, którzy zginęli”, ujawnia, że​​: “Zachor, pamiętajcie, jest świętym obowiązkiem żydowskim” (podkreślenie autora).

Przykładów frazeologii religijnej w odniesieniu do 6 mln żydowskich ofiar holokaustu jest dużo i łatwo je znaleźć za pomocą prostej wyszukiwarki w internecie.

Na poziomie czysto naturalnym, chrześcijanin może zrozumieć, że Żydzi mogą uważać cierpienia i śmierć żydowskich ofiar szoah (katastrofy) za ‘Kiddush Haszem‘ – ‘męczenników’. Dalsze badania przy użyciu żydowskiej bazy wiedzy chabad.org pokazuje, że dla Żydów, pojęcie ‘Kiddush Haszem’ ma znacznie głębszy sens, dlatego, że jest ono “uświęcone imieniem B-ga”.

Co nie jest powszechnie realizowane, lub rozumiane przez chrześcijan, to fakt, że liczba 6 mln odnosi się integralnie do nauk okultystycznych, na których opiera się religia żydowska.

Zanim przejdziemy dalej, konieczne jest rozróżnienie dwóch powszechnie używanych słów, które są często używane zamiennie dla zaciemniania tego tematu.

“Szoah” jest zangliczoną pisownią hebrajskiego słowo, które oznacza “katastrofę” i “nieszczęście”. To, że miliony Żydów straszliwie cierpiały klęskę z udziałem powszechnych prześladowań i wielu zgonów w czasie II wojny światowej, nie jest sporne.

Natomiast holokaust jest słowem pochodzenia greckiego i oznacza “spalony w całości” i jest zdefiniowany w słowniku jako “złożona ofiara, która jest palona w całości przez ogień”. Zangliczonym hebrajskim słowem na “całopalenie” lub “ofiarę całopalną” jest ‘Olah’ (wymawiane ‘olo’). Wywodzi się od hebrajskiego słowa “elewacja / podwyższenie”. To, że zwłoki wielu tysięcy Żydów (i innych) były palone w krematorium w nazistowskich obozach koncentracyjnych, po śmierci z powodu tyfusu i innych chorób, nie jest również problemem.

Ale co jest kwestionowane, to 6 mln Żydów zamordowanych przez gaz cyjankowy w specjalnie zbudowanych zabójczych komorach gazowych w nazistowskich obozach koncentracyjnych.

Jeśli prawdą jest, że Żydzi, jako Żydzi, zbiorowo cierpieli na ludobójczą eksterminację i kremację w obozach koncentracyjnych, to ‘holokaust’ jest rzeczywiście ważnym opisem historycznym, jak i żydowsko-religijnym. Jeśli to nie jest prawdą, to opis ‘holokaustu”, jak również “święta” liczba 6 mln, należą wyłącznie do mitologii i religii żydowskiej i muszą swój sprzeciw wyrażać katolicy, zarówno jako kwestię prawdy historycznej, jak i prawdy religijnej.

Ogromna ilość danych pochodzących z badań, które wykazują bardzo mocno, że morderczych komór gazowych nie było w nazistowskich obozach koncentracyjnych, nie jest celem tego badania, i nie będzie tutaj podsumowana. Przeciwnie, celem badań jest odkrycie, w dużej mierze ze źródeł żydowskich, że legendarne wyrażenie ’6 mln’ jest religijną mantrą recytowaną przez Żydów jako integralna praktyka religii żydowskiej.

Święte 6 milionów

Religia żydowska opiera się na:

1. ‘Napisanej Torze’ (‘Tanakh’), w skład której wchodzą księgi Starego testamentu;

2. ”Werbalnej Torze’ (‘Miszna’), Żydzi wierzą, że Bóg nauczył jej Mojżesza i była przekazywana werbalnie z pokolenia na pokolenie, aż w II wieku została zebrana w formie księgi;

3. późniejsze komentarze rabiniczne w ‘Misznie’ zwane ‘Gemara’, zebrane razem w ‘Misznę’ w V wieku i znane pod nazwą ‘Talmudu’;

4. ‘Midraszim’, które są anegdotycznymi opowieściami rozszerzającymi spisaną i werbalną ‘Torę’;

5. i ‘Kabale’, która jest tajemniccą nauką judaizmu, którego główną częścią jest ‘Zohar’.

Podstawowym składnikiem żydowskiej mistycznej gnozy jest praktykowanie “Gematrii”, rodzaju numerologii, która przypisuje wartość liczbową do znaków alfabetu hebrajskiego. Polega ona na obliczeniu numerycznym równoważności i relacji między literami, słowami i zwrotami w celu znalezienia mistycznego wglądu i ukrytego nauczania, które, jak Żydzi wierzą, Bóg umieścił w ‘Torze’. Rabin Harav Icchak Ginsburgh wyjaśnia, że​​: “Skoro świat został stworzony przez ‘mowę’ Boga”, to każda litera reprezentuje inną siłę twórczą”.

Pewne litery, oraz odpowiadające im wartości liczbowe, są uważane w judaizmie za mające większą mistyczną moc niż inne, ze względu na częstotliwość, z jaką występują w ‘Torze’. Jedną z takich wartości, wyrażeniem, które posiada dominującą władzę w psychice żydowskiej, jest hebrajska litera ‘vav’, której odpowiada wartość liczbowa sześć. Tak samo jak jest oczywisty stosunek do sześciu dni stworzenia i żydowskiego szabatu, Rabin Harav Icchak Ginsburgh ujawnia wiele z jej ezoterycznych konotacji w swojej książce ‘The Alef-Bet: Jewish Thought Revealed Through the Hebrew Letters’ [Alef-Bet: żydowska myśl ujawniona w hebrajskich literach]. Na przykład, można dowiedzieć się, że: “wytrawna struktura sześciu (jak w formie Magen David [Gwiazda Dawida], której zewnętrzny obszar, którego 6 ‘skrzydeł’ jest równa, a więc składa się na obszar swojego wewnętrznego sześciokąta), odzwierciedlona przez 6 nakazów Miszny, znajduje swoje źródło w wymiarach Tablic przekazanych Mojżeszowi na górze Synaj. Były to kostki o wymiarach 6 szerokości dłoni w każdym kierunku”. “Kostka ma 6 ścian, oczywiście.

Przesądną ‘moc’ szóstki‘ w myśli żydowskiej można znaleźć na przykład w tym, że amerykańskie Muzeum Pamięci Holokaustu w Waszyngtonie zostało celowo tak skonstruowane, że podłogi wyświetlające zdjęcia i eksponaty Stałej Wystawy mają powierzchnię 36.000 stóp kw. W “Gematrii” należy rozumieć, że jest to 6.000 pomnożone przez 6.000. Na końcu zwiedzania odwiedzający wchodzi do Hali Pamięci o powierzchni 6.000 stóp kw., która ma 6 stron symbolizujących sześcioramienną gwiazdę Dawida, oraz 6 obozów ‘eksterminacji’, w których zamordowano ’6 mln’ Żydów. Można tam również znaleźć zbiór 6.000 płytek ręcznie namalowanych przez dzieci. Yaffa Sonenson, członek amerykańskiej Komisji Holokaustu, ofiarował, jak mówi wywołująca wspomnienia recenzja muzeum, napisana przez Barbarę Beckwith, dla witryny St. Anthony Messenger, zbiór 6.000 fotografii.

Z działu duchowości chabad.org i z “Letters of Light – Vav” [Litery światła] dowiadujemy się, że “Sześć przedstawia również zakończenie / dokonanie, gdyż coś co jest otoczone ze wszystkich 6 stron ‘północ, południe, wschód, zachód, powyżej i poniżej”, jest zakończone. Podobnie dowiadujemy się, że kiedy żydowski naród opuścił ziemie Egiptu, B-g otoczył ich sześcioma Chmurami Chwały… Liczba 6 również oznacza 600.000 żydowskich mężczyzn w wieku 20-60, którzy opuścili ziemie Egiptu. To dodatkowo przedstawia Torę… Tora składa się z 600.000 liter, i jeśli jednej z nich brakuje, jest załamana lub pęknięta, nie daj B-g, cały zwój Tory uznaje się za nie koszerny, i nie nadaje się do czytania. I podobnie, jeśli jeden Żyd zejdzie ze ścieżki, zagubi się lub zhańbi, cały naród żydowski cierpi i jest zhańbiony. Jesteśmy niekompletni … Znajdujemy inny przykład “szóstki”, gdy naród żydowski był w Egipcie i gnębiony katorżniczą pracą. Faraon zorganizował wiele spisków przeciwko narodowi żydowskiemu by powstrzymać ich od rozmnażania się. Jednak Żydzi nadal mnożyli się w niewiarygodnym tempie. Rzeczywiście, Tora mówi, że Żydówki rodziły sześcioro dzieci za jednym razem … Tak więc vav uczy nas o monumentalnym wpływie jaki mamy na świat, jeśli mamy wysokie powiązania i sprowadzamy Torę na ziemię poprzez nasze myśli, mowę i czyny”.

Rabin Ginsburgh ujawnia, że ​​tajemnica słowa ‘prawda’ mieszka w ‘trójkącie szóstek‘ i z tego powodu, hebrajska litera ‘vav’ jest znana jako ‘litera prawdy’, a jego wartość liczbowa ‘sześć’ ” to “moc, która łączy ze sobą dusze Izraela”. Trójkąt szóstek natychmiast przypomina znowu sześcioramienną gwiazdę Dawida, która składa się z trójkątów. To także przywodzi na myśl fakt, że trójkąt składa się z trzech boków lub trzech wierzchołków. Trzy wierzchołki składające się z sześciu? 666?

Judaizm naucza, że Bóg stworzył 600.000 żydowskich dusz i te dusze, jak mówią rabini, odpowiadają 600.000 liter w spisanej ‘Torze’. W przetłumaczonym tekście zatytułowanym ’600,000 Souls, 600,000 Letters’ [600.000 dusz, 600.000 liter], rabin Rabbeinu Yaakov Abuchatzeira ujawnia, że:

“Wyraz ‘Israel’ można odczytać jako skrót od ‘Yesh Shishim Ribo Otiot LaTorah’, co oznacza ‘Jest 600.000 liter w Torze’. Dlatego Izrael nie opuścił Egiptu do czasu kiedy było ich 600.000, dlatego, że każda dusza była wspierana przez jedną literę Tory, jak napisaliśmy w różnych miejscach… Skoro nazwa ‘Israel’ odnosi się do faktu, że liczba liter w Torze odpowiada liczbie dusz, to kiedy naród żydowski policzył swoje dusze [zorganizował spis ludności], oskarżyciel przychodzi i oskarża ich mówiąc: ‘Panie wszechświata, czy Izrael nie tylko osiągnął swoją liczbę ludności po to by odpowiadała ona liczbie liter w Torze, które wskazywały na ich nazwę? A teraz oni zaniedbali [Torę]!’ To jest sednem oskarżenia. Ponadto, wyraz ‘negef’, oznaczający ‘plagę’, ma taka samą wartość numeryczną jak ‘Samael’, Anioł Zniszczenia, mniej dwa. (‘Negef’ = 133, a ‘Samael’ = 131.) Brakujące 2 odnosi się do dwóch Tor (werbalna i pisana). Kiedy Izrael nie dba o dwie Tory, dodane są dwie moce do sił złego, i wtedy mamy ‘negef’, plagę, która ich nawiedza, B- – e broń”.

Rabin Zev Reichman, w częściowo opublikowanej w internecie książce pt ‘Chassidus’, potwierdza rabiniczną naukę o ’600.000 dusz, 600.000 liter’. W przypisie 19 ‘Lekcji Szóstej, ciało może uzupełniać duszę’, rabin mówi jasno, że żydowskie dusze są “kawałkami boskości”, częścią samego Boga.

“Zohar naucza, że Bóg, Tora i Izrael stanowią jedność. Mówiąc prawdę, Bóg ubrał się w myśli i słowa Tory, i żydowskie dusze są również kawałkami boskości; dlatego Tora, Izrael i Bóg są połączone w nieodłączny sposób. Rabin Levi Icchak z Berdyczewa (1740-1810) wyjaśnił niejasności Pisma przy pomocy tej zasady.

‘Zgodnie z rozkazem Pana dokonał Mojżesz spisu na pustyni Synaj’. (Lb 1:19) Można zapytać, powinno być napisane, ‘On ich policzył na pustyni Synaj jak Bóg nakazał Mojżeszowi?’ Oto Bóg dał Torę narodowi żydowskiemu, i dusze Żydów są esencją Tory, gdyż jest 600.000 żydowskich dusz i 600.000 liter w zwoju Tory. W rzeczywistości nazwa ‘Yisrael’, Izrael, jest skrót od ‘Yesh shsishim rybo otiyot latorah’, jest 600.000 liter w Torze. Dlatego Żydzi są Torą, dla każdego Żyda jest inna litera w Torze. Kiedy Mojżesz liczył Żydów uczył się Tory. Dlatego werset zmienił swoją zwykła formę do ‘Jak Bóg przykazał Mojżeszowi zliczyć ludzi’, tak jak Tora, którą Bóg nakazał Mojżeszowi była (doświadczeniem) liczenia narodu’. (Kedushas Levi parshas Bamidbar s.v. Caasher)”.

Przykłady kabalistycznego religijnego użycia liczb odnoszących się do ‘vav’, “mocy łączącej ze sobą dusze Izraela”, a zwłaszcza ’600.000′ obfitują praktycznie wszędzie gdzie się zajrzy i staje się oczywiste, że ‘szóstka’ ma szczególny związek z żydowskimi pojęciami ‘kiddush hashem’ i ‘olah’, z holokaustu. Jak pamiętamy, ‘kiddush hashem’ dla Żyda oznacza “męczeństwo” i “uświęcenie Imienia B-ga”. Zapamiętajmy także, że religia żydowska uczy, że żydowskie dusze same w sobie są “kawałkami boskości”. Dlatego zaczynamy rozumieć, że w religii żydowskiej pojęcie ‘męczeństwa’ i ‘uświęcenia imienia B-ga’ jest w rzeczywistości zbiorowym ‘uświęceniem’ narodu żydowskiego, 600.000 dusz.

Pojęcie ‘olah’ opisane jest w naukach rabina Harava Icchaka Ginsburgha w ten sposób: “Mędrcy mówią, że olah jest pierwszy w recytacji Tory. Jednakże, w celu poświęcenia, chatat poprzedza olah, według Kabały i Chassidut, recytacja ściąga Nieskończone Boskie Światło z góry do dołu – tak jak ktoś dzwoni do przyjaciela, aby do niego przyszedł, albo jak małe dziecko woła swego ojca, aby przyszedł do niego. I odwrotnie, faktyczna ofiara odzwierciedla akt duchowej elewacji z dołu do góry – tajemnica ofiary wznosi się do tajemnicy Nieskończonego”.

Dlatego ‘olah’ i ‘holokaust’ to religijna mantra recytacji, której celem jest “ściągnięcie Nadprzyrodzonego Nieskończonego Światła z góry do dołu”.

Na marginesie, można zapytać, jak to możliwe, że istniało tylko 600.000 żydowskich dusz, gdy jest oczywiste, że w tamtym czasie istniało wiele milionów Żydów?

Rabiniczne wyjaśnienie wydaje się takie, że 600.000 dusz to “rdzenne dusze” i że wszystkie inne żydowskie dusze to “odrosty”, nierozerwalnie związane i być może w jakiś sposób z nich wygenerowane.

Niektóre przykłady świętego związku, który istnieje w religii żydowskiej między religijną recytacją mantry ‘sześć’ (“moc, która łączy ze sobą dusze Izraela”), 600.000 żydowskich dusz, ‘męczeństwo – boże uświęcenie’, które ściąga “Nadprzyrodzone Nieskończone Światło z góry do dołu” i holokaust, mogą być pouczające. Religijnym celem tej ‘boskiej’ mantry bez wątpienia jest kulminacja ewentualnego nadejścia długo oczekiwanego żydowskiego ‘Mesjasza’:

rok 70: Rzymski historyk Korneliusz Tacyt o zniszczeniu Jerozolimy, Świątyni, rzezi Żydów: “Mówi się, że liczba oblężonych, starych i młodych, mężczyzn i kobiet, wynosiła 600.000“.

rok 135: Rzymski historyk Kasjusz Dion mówi i odnotowuje, że zamordowano 600,000 Żydów kiedy Rzym ostatecznie stłumił bunt Bar Kokhba.

 XVIII wiek: Pogrom na Ukrainie, gdzie ‘wiarygodne zapisy” mówią o 60,000 Żydach zamordowanych przez Kozaków Gaydamak, jak podaje Raport Komitetu Pomocy Narodowi Żydowskiemu z 1921 roku, o którym wspomina Elias Heifetz w ‘The Slaughter of the Jews in the Ukraine in 1919′ [Mord Żydów na Ukrainie w 1919 roku].

1880: Artykuł w The New York Times z 27 lutego mówi, że: “Wojna, która od pewnego czasu szaleje w Niemczech między tubylcami i Żydami, wydaje się raczej nasilać niż słabnąć… Wysuwa się oskarżenia, że z 600.000 Żydów w imperium, prawie żaden nie angażuje się w rolnictwo czy działalność kupiecką; lecz kontrolują handel, rządzą rynkiem pieniężnym i niszczą ten kraj swoim skąpstwem i lichwą”.

1900: W artykule z 11 czerwca, The New York Times drukuje fragmenty przemówienia rabina Stephena Samuela Wise’a, założyciela Federacji Amerykańskich Syjonistów, że “6.000.000 Żydów żyje, krwawi, cierpi z powodu argumentów na rzecz syjonizmu”.

1916: Amerykański Komitet Żydowski publikuje książkę zatytułowaną ‘The Jews in the Eastern War Zone’ [Żydzi w wojennej strefie wschodniej], w której twierdzi, że Europa wschodnia jest “rodzajem więzienia dla 6.000.000 więźniów, strzeżonych przez armię złych i brutalnych strażników”.

1917-1920: 60,000 zamordowano w pogromach w Polsce i Rosji, jak mówią żydowscy autorzy ‘The Jew in the Modern World’ [Żyd w nowoczesnym świecie].

1918: The New York Times z 18 października zamieścił całostronicową reklamę Połączonej Komisji Dystrybucji Amerykańskiego Funduszu dla Cierpiących Wojnę, mającą na celu zebrać $100 mln na “odbudowanie żydostwa”, oraz mówiącą, że 6.000.000 Żydów potrzebuje pomocy”.

 1919: The American Hebrew z 31 października publikuje artykuł zatytułowany ‘The Crucifixion of the Jews Must Stop’ [Krzyżowanie Żydów musi być zatrzymane]. Twierdzi, że “6.000.000 mężczyzn i kobiet umiera” na skutek, jak określa, “grożącego holokaustu”. “Wojna się zakończyła dla każdego oprócz Żyda. Ma on nadal nóż na gardle i żyły otwiera mu nieracjonalna stuletnia żądza żydowskiej krwi”.

1936: Chaim Weizmann, prezydent Światowej Organizacji Syjonistycznej, zeznaje przed Komisją Peela 25 listopada, że “Nie jest przesadą powiedzenie, że 6.000.000 Żydów jest skazanych na więzienie w tej części świata, gdzie są niechciani, i dla których kraje dzielą się na te, w których są niechciani, i te, do których nie są wpuszczani”.

1937: Chaim Weizmann mówi na Kongresie Syjonistycznym w Londynie, że “nadzieje 6.000.000 europejskich Żydów koncentrują się na emigracji”, jak mówi dokument ‘Holocaust Victims Accuse’ [Oskarżają ofiary holokaustu], opublikowany przez anty-syjonistycznych Żydów.

 1943: The New York Times z 2 marca cytuje na s. 4 rabina Josepha Hertza, głównego rabina Imperium Brytyjskiego: “odrażającym faktem jest to, że ci którzy głoszą Cztery Wolności, do tej pory zrobili bardzo mało żeby zapewnić wolność do życia 6.000.000 ich żydowskich braci organizując pomoc dla tych, którzy jeszcze mogą uciec przed nazistowskimi torturami i rzezią”.

1946: Żydowski Komitet Czarnej Księgi, wspólne przedsięwzięcie sowieckiego Żydowskiego Komitetu Anty-Faszystowskiego (JAC) i amerykańskich organizacji żydowskich, publikuje ‘The Black Book’ [Czarna Księga]. Pisze w niej, że “4.000.000 Żydów, około dwie trzecie z 6.000.000, które zginęły w Europie z rąk nazistów, zamordowane w Oświęcimiu [Auschwitz] i jego podobozach”.

1948: Rabin Menachem Kasher, we wstępie do ‘Kol HaTor w HaTekufah HaGedolah‘, podaje dane statystyczne odnoszące się do roku ustanowienia syjonistycznego państwa. Mówi, że rok 1948 był pierwszym od stuleci, kiedy w ‘Eretz Yisrael’ żyło 6.000.000 Żydów.

1948: 600.000 Żydów mieszkających w krajach arabskich zmuszono do ucieczki z sąsiedzkich krajów arabskich do nowo utworzonego państwa Izraela, twierdzi organizacja Dzieci ocalałych z Żydowskiego Holokaustu w Los Angeles i jej dyrektor polityczny Omri Ceren, w komunikacie prasowym z 7 lipca 2008 roku.

1948: 600.000 ocalałych z holokaustu przeniosło się do Izraela w początkowych latach istnienia państwa, pisze Judy Siegel-Itzkovich Jewish Weekly News of Northern California, w artykule zatytułowanym ‘Holocaust Survivors; Handle with Care’ [Ocaleni z holokaustu; obchodzić się ostrożnie], 21.03. 2008.

1967: Rabin Menachem Kasher, we wstępie do ‘Kol HaTor in HaTekufah HaGedolah’, podaje dane statystyczne odnoszące się do wojny 6-dniowej. Pisze, że rok 1967 był pierwszym od stuleci, kiedy w ‘Eretz Yisrael’ żyje 600.000 żydowskich mężczyzn w wieku powyżej 20 lat.

 1999: W dniu 4 marca The Independent publikuje artykuł zatytułowany ‘Holocaust Trial Opens in Croatia’ [Proces holokaustu rozpoczęty w Chorwacji], że Encyklopedia holokaustu mówi o 600.000 zabitych w obozie koncentracyjnym w Jasenovac, ale chorwaccy historycy uważają, że zginęło 35.000 osób.

2000: CBC News w Kanadzie donosi 27 lipca, że “sędzia w USA wyraził zgodę na ofertę ugody między szwajcarskimi bankami i 600.000 ocalałymi z holokaustu”.

2004: Otwarcie pierwszego Muzeum Holokaustu w Budapeszcie w 60 rocznicę wysyłki węgierskich Żydów do obozów koncentracyjnych. Na wewnętrznej ścianie muru otaczającego muzeum wyryto 60.000 nazwisk, w celu upamiętnienia 600.000 żydowskich ofiar z Węgier.

2004: Pomnik “600.000 Żydów, którzy zginęli w komorach gazowych” w “obozie śmierci” w Bełżcu w Polsce jest uroczyście odsłonięty w dniu 3 czerwca, jako wspólny projekt Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego i warszawskiej Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

2005: Jerozolimskie Museum Holokaustu Yad Vashem ogłasza 10 października, że liczba odwiedzających wynosi 600,000 w ciągu 6 miesięcy od otwarcia tego obiektu.

2006: Raport z 14 listopada w New America Media zatytułowany ‘Israel Encourages Citizens to Return to Homeland’ [Izrael zachęca obywateli do powrotu do ojczyzny], autorstwa Stacey Palevsky’ego, mówi, że “Ponad 600.000 Izraelczyków mieszka w innych miejscach. I Izrael chce ich z powrotem… Około 6,000 wraca każdego roku”. Raport dalej ujawnia, że izraelski minister ds. imigracji, Ze’ev Boim, złożył wizytę w ramach “kampanii 6 miast”.

2007:  Sidney Zabludoff mówi amerykańskiej Komisji Kongresu ds. Stosunków Międzynarodowych: Podkomisja ds Europy i Pojawiających się Zagrożeń, 3 października, że “obecnie na świecie żyje około 600.000 ocalałych z holokaustu”.

2008: Proces o zniesławienie przed jerozolimskim Sądem Rejonowym wszczęty przez Komisję Roszczeniową, ujawnia, że 600.000 ocalonych z holokaustu na świecie otrzymało ponad $50 mld.

2008: Niemiecki minister kultury, Bernd Numann, oraz szef niemieckiej Fundacji Upamiętnienia, Odpowiedzialności i Przyszłości, Martin Salm, przekazuje Yad Vashem w Jerozolimie kompletną listę 600.000 żydowskich mieszkańców Niemiec w latach 1933 – 1945.

W przypadku potrzeby jakichkolwiek dalszych rozważań niezbędnych do określenia ‘świętej’ relacji między 600.000 żydowskimi duszami i holokaustem 6.000.000, trzeba tylko pamiętać, że “sześć” jest liczbą “prawdy” i oznacza “zakończenie”. Jest to “moc, która łączy ze sobą dusze Izraela”, których jest 600.000. Pomnożona przez 10 daje 6.000.000. [podkreślenie tłum.]

Liczba ‘dziesięć’ w religii żydowskiej odnosi się do ‘Sefirot’ (policzenie / spis), przez który, jak wierzą Żydzi, Bóg objawia się na płaszczyźnie fizycznej i metafizycznej. ‘Dziesięć’ jest uważana przez Żydów jako liczba “boskiej doskonałości”. W związku z tym 600.000 dusz Izraela, które są “boskimi kawałkami”, pomnożona przez ‘boską doskonałość’ daje 6.000.000. [podkreślenie tłum.]

“Hebrajski wyraz na ‘powrócisz’, (TaShuVU), wydaje sie być napisany niepoprawnie. Gramatycznie potrzebuje jeszcze innego (vav). Powinno być TaShUVU. Dlaczego brakuje w nim litery (vav), oznaczającej dziesięć? TaShuVU (bez vav) jest przepowiednią dla narodu żydowskiego o ostatecznym powrocie do narodowej ojczyzny. Numerycznie TaShuVU daje 708: tav = 400, shin = 300, vet = 2, vav = 6. Kiedy piszemy rok, ignorujemy millenia. W 1948 roku na świeckim kalendarzu zobaczyliśmy cud żydowskiego powrotu do Izraela. W hebrajskim kalendarzu był to rok 5708. Był to rok przepowiedziany przez niedokończony wyraz TaShuVU, powrócisz. Powróciliśmy, brakuje 6 – najważniejszych 6 mln naszych ludzi, którzy zginęli podczas holokaustu. Ale spełnienie przepowiedni powrotu w precyzyjnie tym roku wyznaczone przez gematrię TaShaVU daje nam pełną nadzieję, że wyrazy proroków dla Ostatecznego Odkupienia również staną się prawdziwe”.- Rabin Benjamin Blech, ‘The Secret of Hebrew Words’ [Tajemnica hebrajskich wyrazów], s. 214-215.

(To ten sam rabin Blech, który wraz z innymi rabinami, Barrym Dov Schwartzem i Jackiem Bemporadem, “udzielili rabinicznego błogosławieństwa” Papieżowi Janowi Pawłowi II w Pałacu Apostolskim, 18 stycznia 2005)

The Sacred Nature of Six Million in the Judaic Religion

Why Six Million Holocaust Victims Cannot be Questioned

http://z10.invisionfree.com/Ignis_Ardens/index.php?showtopic=3473

Michael Fishwick – 11.02.2009 (Matka Boska z Lourdes) tłumaczenie Ola Gordon