Wyburzanie kościołów we Francji

Według raportu Senatu we Francji w ciągu najbliższych kilku lat zostanie wyburzonych ok. 2800 katolickich kościołów. Od 2000 r. zburzono już 18 świątyń, 242 kolejnych może zostać zniszczonych w najbliższej przyszłości.

Katedry św. Jakuba /fr. Saint-Jacques/ w Abbeville już nie ma. Burzenie katedry św. Jakuba w Abbeville odbyło się od 13 lutego do 29 kwietnia 2013 roku.

Zburzona katedra, zaprojektowana przez architekta Victora Delefortrie w stylu neo-gotyckim została zbudowana w latach 1868 -1876, na miejscu kościoła z XII wieku.

28 czerwca 2013 roku w Hôtelu Drouot w Paryżu został wystawiony na sprzedaż piękny XVII wieczny brązowy dzwon datowany 1645 pochodzący ze zburzonej katedry, wstępnie wyceniony na sumę z przedziału od 5 000 do 6 000 euro. Ze względu na zastrzeżenia prawne sprzedaż została wstrzymana.

18 czerwca 2013 burmistrz miasta Abbeville przedstawił plan zagospodarowania odzyskanego terenu. Zburzony kościół będzie symbolizowała biała budowla. Wstępnie na placu przewidziano 45 miejsc parkingowych.

Kościoła św. Piotr /fr. Saint-Pierre/ w Gesté już nie ma. Został zburzony we wrześniu 2013 roku.

Historia kościoła św. Piotra sięga XV wieku. Kościół ulegał licznym przebudowom. Ostatnia jego forma pochodziła z XIX wieku. 19 czerwca 2013 r. na zlecenia burmistrza Jean-Pierre Leger i Rady Miejskiej rozpoczęto wyburzanie kościoła.

W internecie można odnaleźć wiele filmików dokumentujących wyburzanie zabytkowych obiektów sakralnych. Aby przekazać skalę tego zjawiska zamieszczam udokumentowaną listę 18 zburzonych kościołów z zaznaczeniem departamentu:

Allier (1)
1. kościół L’église Saint-Blaise w Breuil

Alpes maritime (1)
1. kościół Notre-Dame-de-Lourdes w Nicei, rozebrany w 2003 roku, na jego miejscu powstał biurowiec z kaplicą.

Aude (1)
1. kościół w Gruissan, rozebrany 18 kwietnia 2010, aby na jego miejscu postawić 4 domki blisko plaży.

Hérault (1)
1. kościół św. Piusa X w Béziers, rozebrany 19 lutego 2013.

Loire Atlantique (1)
1. kościół Contrie, rozebrany 13 kwietnia 2011.

Maine-et-Loire (2)
1. kościół Saint-Aubin-du-Pavoil,  rozebrany 17 stycznia 2013.
2. kościół Saint Georges des Gardes, rozebrany 2006.

Mayenne (1)
1. kościół Belgeard w budynku z XII wieku, rozebrany 23 kwietnia 2003.

Nord (3)
1. kościół w Roubaix rozebrany 18 stycznia 2012.
2. kościół w Nord Eclair zburzony w grudniu 2008.
3. kościół Saint-Paul à Haubourdin zburzony w 2003, na tym miejscu pobudowano budynek mieszkalny.

Pas-de-Calais (1)
1. kościół Sainte Marie rozebrano w 2006.

Seine Maritime (2)
1. kościół Saint-Aignan zburzony 2003.
2. kościół Charles de Foucault w Grand-Quevilly zbudowany w 1960, rozebrany 27 lipca 2009.

Tarn (1)
1. kościół Parisot rozebrany 2002.

Essonne (1)
1. kościół Notre-Dame-de-la-Paix w Draveil zburzony 2005.

Somme (1)
1. kościół Saint-Jacques w Abbeville zburzony 29 kwietnia 2013, opisany w pkt.1 tej notki.

Proces wyburzania cennych zabytków będzie trwał latami. Każda osoba posiadająca jakąkolwiek nieruchomość wie, że musi o nią stale dbać. Lokalne francuskie władze jako właściciele obiektów sakralnych nie są zainteresowane stałymi drobnymi ich naprawami. I tak niekonserwowane zabytki sakralne ulegają stałej dewastacji, a kiedy ich remont staje się kosztowny, przeprowadza się ich wyburzenie. Kościoły zwykle stoją w atrakcyjnych punktach dla lokalnej społeczności, a teren w ten sposób odzyskany można łatwo wykorzystać dla celów komercyjnych.

Aktualnie sporządzona jest lista 242 kościołów wstępnie przeznaczonych do rozbiórki w następujących departamentach:

Ain (1) ; Aisne (5) ; Alpes de Haute Provence (2) ; Alpes Maritimes (3) ; Ardennes (1) ; Ardennes (1) ; Aube (4) ; Aude (2) ; Aveyron (1) ; Bouches du Rhône (2) ; Cantal (1) ; Calvados (8) ; Charente (6) ; Charente-Maritime (3) ; Corse (2) ; Corèze (1) ; Côte d’Or (2) ; Cotes d’Armor (2) ; Creuse (1) ; Dordogne (2) ; Doubs (1) ; Drôme (1) ; Essonne (1) ; Eure (9) ; Eure-et-Loir (3) ; Finistère (6) ; Haute-Garonne (2) ; Gers (4) ; Gironde (1) ; Haute Loire (1) ; Hérault (4) ; Indre-et-Loire (4) ; Isère (2) ; Jura (1) ; Loir-et-Cher (1) ; Loire (0) ; Haute-Loire (1) ; Loire Atlantique (7) ; Loiret (3) ; Lot (2) ; Lot-et-Garonne (5) ; Maine-et-Loire (9) ; Haute-Marne (2) ; Marne (4) ; Mayenne (1) ; Manche (3) ; Meurthe-et-Moselle (2) ; Meuse (1) ; Morbihan (1) ; Moselle (1) ; Nièvre (2) ; Nord (12) ; Oise (0) ; Orne (3) ; Paris (16) ; Pas-de-Calais (7) ; Pyrénées Atlantiques (4) ; Pyrénées Orientales (1) ; Haut-Rhin (1) ; Rhône (3) ; Saône-et-Loire (2) ; Savoie (2) ; Haute-Savoie (4) ; Seine Maritime (9) ; Seine-et-Marne (5) ; Seine-saint-Denis (1) ; Somme (5) ; Tarn (11) ; Tarn-et-Garonne (2) ; Val d’Oise (2) ; Vaucluse (2) ; Vendée (3) ; Vosges (3) ; Yonne (2) ; Yvelines (2) ; Outre-mer (1)

Przykładowo w Paryżu zagrożonych rozbiórką jest 16 kościołów:

1. kościół Notre-Dame de l’Assomption
2. kościół Sainte-Rita menacée
3. kościół Saint-Joseph-des-Artisans (X w)
4. kaplica w starym szpitalu Laenec (hospicjum dla nieuleczalnie chorych)
5. kaplica w szpitalu Saint-Vincent-de-Paul
6. kościół Saint-Philippe-du-Rogule
7. kościół Saint Joseph des Carmes, niszczeją XVII-wieczne freski w kaplicy św. Anny
8. kościół La Madeleine (VIII w), freski ulegają uszkodzeniom pod wpływem drgań związanych z 14 linią metra
9. kościół Saint-Augustin (VIII w)
10. kościół Saint-Merri (IV w)
11. kościół Saint-Pierre-de-Montrouge (XIV w)
12. kościół Saint-Christophe-de-Javel (XV w)
13. kościół La Trinité (IX w)
14. kościół Saint-Pierre-de-Chaillot (XVI w)
15. kościół Notre-Dame-d’Auteuil (XVI w)
16. kościół Saint-Germain-des-Prés (IV w)

Masowe wyburzanie kościołów ma miejsce w jednym z najbogatszych państw europejskim, ale w którym:

• Francuzi pamiętają hasła rewolucji francuskiej oraz jej skutki.
• W 1905 roku uchwalono ustawę, na mocy której we francuskich szkołach nie można nauczać religii, Kościół nie otrzymuje żadnych dotacji, a budynki sakralne są własnością samorządów, a w przypadku zabytkowych własnością państwa,
• W latach 60-tych XX wieku miała miejsce gwałtowna przemiana obyczajowa, głoszono hasła, że Dekalog jest główna przeszkodą do osiągnięcia „bezgranicznej” wolności.
• Przeciętny Francuz oglądający telewizję słyszy, że w dalszym ciągu zagraża mu powrót katolickiego „totalitaryzmu”.
• W ostatnich latach wielu polityków ma korzenie masońskie.

Iskierkami nadziei jest zjawisko stale rozwijającego się we Francji ruchu pielgrzymkowe oraz w wielu miejscach Francuzom udało się uratować lokalne obiekty sakralne przed wyburzeniem.

Anka K

Za: ‘Nie rozumiem, dlaczego ….’ – Anka K blog (23.10.2013)

KOMENTARZ BIBUŁY: Oczywiście Francja nie jest żadnym wyjątkowym przykładem odżegnywania się od swych katolickich korzeni i trendu (trądu!), który skutecznie zaatakował wszystkie państwa tzw. Zachodu.

Żadnymi też “iskierkami nadziei” na uleczenie z tej choroby nie są “ruchy pielgrzymkowe” czy inne pseudo-środki z półki hermeneutyki ciągłości, lecz ostre, jednoznaczne, bezwzględne – i dla niektórych bolesne – odcięcie zatrutych gałęzi posoborowego nauczania infekującego Kościół, wiernych i całe społeczeństwa zgubnymi prądami modernizmu.

Tylko powrót do korzeni, do Tradycji, do nieskażonej Nauki Kościoła, tylko porzucenie posoborowych nowinek w Kościele i ponowne pokazanie światu czytelnego drogowskazu i czystego światła nadziei, pomoże podźwignąć ludzkość i pozwoli otrząsnąć się jej z zarazy obojętności, ateizmu, judaizmu, satanizmu; pozwoli obronić się przed kolejną nawałnicą islamu i przyodziać w pancerz rycerza walczącego ze wszelkimi innymi wrogimi tworami Złego. W przeciwnym przypadku, lista wyburzanych kościołów bądź zamieniania ich w magazyny, sklepy czy apartamenty, będzie się lawinowo powiększać, by pod sam koniec spaść do niemal zera, gdy już tych katolickich kościołów zabraknie… Wtedy też resztki gorliwych katolików będzie rozrywana na strzępy w widowiskach publicznych przy aplauzie zahipnotyzowanych tłumów podburzonych przez odwiecznych wrogów Chrystusa. Niemożliwe?? Ależ historia to już przerabiała! A Ona lubi się powtarzać, często w jeszcze bardziej przerażającym wydaniu…