Ustawa z 20 października 2020 o przymusowym podawaniu leków

Aby mieć pełny obraz, co się dzieje w obecnie w Polsce, po przeczytaniu poniższego artykułu, należy przeczytać poprzedzający   tekst, także na linku: Izrael drenuje finansowo kolonię „Polin” 

i zamieszczone na końcu tego artykułu teksty na linkach. Polecamy je także drukować, bo z internetem może być różnie, a na papierze przetrwa.

Redakcja KIP

Lekarz lub felczer będzie decydować o stosowaniu siły wobec pacjentów, którzy nie chcą się zaszczepić, np. przeciw covid-19 podejrzaną szczepionką wyprodukowaną przez Billa Gates’a, a reklamowaną przez fundację Rockefellera.

Właśnie to wydarzenie przykrywane jest przez ostatnie zamieszanie w związku z ustawą aborcyjną.

Art. 36. [Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego] Stosowanie przymusu bezpośredniego w stosunku do osoby, u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną :

1. Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji obowiązkowej hospitalizacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków.

2. O zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego decyduje lekarz lub felczer, który określa rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego oraz osobiście nadzoruje jego wykonanie przez osoby wykonujące zawody medyczne. Każdy przypadek zastosowania środka przymusu bezpośredniego odnotowuje się w dokumentacji medycznej.

3. Lekarz lub felczer może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej o pomoc w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego. Udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia funkcjonariuszy lub żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez tego lekarza lub felczera.

4. Przed zastosowaniem środka przymusu bezpośredniego uprzedza się o tym osobę, wobec której środek przymusu bezpośredniego ma być zastosowany, i fakt ten odnotowuje się w dokumentacji medycznej. Przy wyborze środka przymusu bezpośredniego należy wybierać środek możliwie dla tej osoby najmniej uciążliwy, a przy stosowaniu środka przymusu bezpośredniego należy zachować szczególną ostrożność i dbałość o dobro tej osoby.

5. Przymus bezpośredni polegający na unieruchomieniu może być stosowany nie dłużej niż 4 godziny. W razie potrzeby stosowanie tego przymusu może być przedłużone na następne okresy 6-godzinne, przy czym nie dłużej niż 24 godziny łącznie.

6. Przytrzymywanie jest doraźnym, krótkotrwałym unieruchomieniem osoby z użyciem siły fizycznej.

7. Unieruchomienie jest dłużej trwającym obezwładnieniem osoby z użyciem pasów, uchwytów, prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa.

8. Przymusowe podanie leku jest doraźnym lub przewidzianym w planie postępowania leczniczego wprowadzeniem leków do organizmu osoby – bez jej zgody.

Źródło: Art. 36. – [Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego] – Zapobieganie oraz zwalczanie zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Dz.U.2020.1845 t.j.

Obecny rząd jest zbyt pewny siebie. Ile wam zapłacili? Jaruzelski też angażował wojsko do walki z własnym społeczeństwem. Nie zapomnimy wam tego.

Pierwsza ustawa o „stosowaniu przymusu bezpośredniego w stosunku do osoby, u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną” obowiązywała od: 1 stycznia 2014 r. do: 31 marca 2020 r.

Obecny rząd doprecyzował ją w tym działania o stosowaniu przemocy. Problem w tym, że ustawa nic nie mówi o jakości i celowości szczepionek. Daje zbyt dużą represyjną władzę de facto przypadkowym ludziom. 

Pamiętajcie, że wywołujecie rewolucje, której przemoc obróci się przeciwko wam.