Kto stoi za Światową Radą Kościołów? W czwartek jej siedzibę odwiedzi Franciszek
Papież Franciszek w czwartek udaje się na krótką, jednodniową pielgrzymkę do Szwajcarii. W Genewie odbędzie ekumeniczne spotkanie z przedstawicielami założonej z inicjatywy rodziny Rockefellerów Światowej Rady Kościołów (World Council of Churches) działającej przy ONZ.
Skupia ona przede wszystkim denominacje protestanckie. Papież jedzie na obchody upamiętniające 70-lecie postania Światowej Rady Kościołów propagującej Agendę 30, a także w celu upamiętnienia rebelii sprzed prawie 500 lat temu, czyli kalwinizmu, który narodził się w stolicy Szwajcarii i rozprzestrzenił na inne kraje.
„Ekumeniczna pielgrzymka” Franciszka – jak się nazywa planowaną we czwartek podróż do stolicy dyplomacji – ma dać nowy impuls do zjednoczenia chrześcijan.
Franciszek wyruszy z Rzymu o 8:30 w czwartek. Przybędzie do Genewy na 10.10. Po osobistym spotkaniu z prezydentem konfederacji szwajcarskiej, Alainem Bersetem, uda się do siedziby Światowej Rady Kościołów (WCC), gdzie wygłosi homilię podczas ekumenicznego nabożeństwa modlitewnego.
WCC powstała w 1948 r., wyodrębniając się z wcześniej działających organizacji religijnych założonych z inicjatywy klanu Rockefellerów. Miała ona ułatwić podporządkowanie narodów globalizacji realizowanej poprzez agendy oenzetowskie z polecenia bogatych filantropów. Obecnie takim programem jest Agenda Zrównoważonego Rozwoju 2030.
Pierwsze spotkanie Światowej Rady Kościołów odbyło się w Amsterdamie w sierpniu 1948 roku. Ostatecznie siedzibą Rady została Genewa, gdzie znajduje się drugie co do wielkości biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Na początku Światowa Rada Kościołów obejmowała 147 denominacji, głównie z Europy i Ameryki Północnej. Dziś w jej skład wchodzi 348 wspólnot, głównie protestanckich z ponad 110 krajów na sześciu kontynentach, reprezentujących 560 milionów chrześcijan.
Podczas gdy Kościół Rzymskokatolicki nigdy nie przyłączył się do tej inicjatywy jako oficjalny członek, ma tam swoich obserwatorów i stałego przedstawiciela Komisji Wiary i Ustroju. Watykan uczestniczył w licznych inicjatywach Światowej Rady Kościołów.
W wywiadzie dla Crux, ksiądz Andrzej Choromański, urzędnik Papieskiej Rady ds. Promowania Jedności Chrześcijan i członek komisji powiedział: „zasadniczym przesłaniem [tej podróży] jest powiedzenie, że Kościół katolicki uznaje wielki wkład Światowej Rady Kościołów w rozwój nowoczesnego ruchu ekumenicznego”. Choromański opisał współpracę jako nie tylko teologiczną i doktrynalną, ale także praktyczną.
Franciszek z inicjatywy Rady m.in. wydał wspólne oświadczenie z patriarchą Bartłomiejem z okazji Światowego Dnia Modlitwo Ochronę Stworzenia we wrześniu 2017 r. oraz wspólne oświadczenie z luteranami w październiku 2016 r. w sprawie 500. rocznicy reformacji.
Marcelo Figueroa, argentyński teolog protestancki, którego osobiście papież ustanowił redaktorem argentyńskiej wersji gazety watykańskiej – „L’Osservatore Romano” spodziewa się konkretnego oświadczenia z czwartkowego spotkania z Radą, które może dotyczyć kwestii imigracji i tzw. ekologii integralnej. Ma ono „otworzyć nowe ścieżki teologiczne” i globalnej współpracy w zakresie konkretnych rozwiązań.
Po porannej modlitwie Franciszek zje lunch w Ekumenicznym Instytucie w Bossey z kierownictwem WCC. Instytut usytuowany na obrzeżach Genewy w XVIII-wiecznym zamku, został założony jako „miejsce pojednania,” mające ułatwić realizację celów federalistów po II wojnie światowej.
Tym razem nie przewidziano w programie spotkania z ubogimi, chorymi czy ofiarami handlu ludźmi albo innymi zmarginalizowanymi członkami społeczeństwa.
Po obiedzie Franciszek raz jeszcze zwróci się do członków Światowej Rady Kościołów w bardziej formalnym przemówieniu, gdzie ma zarysować szeroką wizję chrześcijańskiej jedności. Podobnie jak w przypadku wizyty w Lund w Szwecji w 2016 r., uwagi papieża prawdopodobnie będą koncentrować się na przyszłości, a nie na przeszłości i będą odzwierciedlać ideę ekumenicznych relacji Kościoła z protestantami.
Odair Mateus, dyrektor Komisji Wiary i Ustroju w WCC wskazuje, że pielgrzymka papieża Franciszka w Genewie będzie naznaczona przykładem „żyjącego ekumenizmu”, który charakteryzuje się podejmowaniem współpracy w różnych dziedzinach.
Papież odprawi również Mszę dla szwajcarskich katolików – pierwszą papieską Mszę, która odbędzie się w kraju od czasu, gdy Jan Paweł II odwiedził Szwajcarię w 2004 r.
Genewa jest drugim najbardziej zaludnionym miastem w Szwajcarii, zamieszkałym przez około 3 miliony katolików. Niemal 70 tys. osób wzięło udział w papieskiej mszy w 2004 r.
Podczas odprawiania Mszy dla katolików szwajcarskich do Franciszka dołączy biskup Karol Morerod z diecezji Lozanna , Genewa i Fryburg. Kapłan – zanim został biskupem – był rektorem w Angelicum, a od 2009 roku członkiem zespołu watykańskiego, mającym na celu pojednanie z Bractwem Świętego Piusa X, ustanowionym w 1970 r. po odrzuceniu nauczania Soboru Watykańskiego II.
W niedawnym wywiadzie dla jezuickiego dziennika „La Civiltà Cattolica”, sekretarz generalny Światowej Rady Kościołów, dr Olav Fykse Tveit opisał aktualny stan stosunków ekumenicznych z Kościołem jako „nową wiosnę”.
Tveit przyznał jednak, że podczas gdy wspólnoty tworzące Radę zgadzają się w kwestiach dotyczących zwalczania ubóstwa, głodu i zmian klimatycznych, denominacje są mocno podzielone odnośnie kwestii takich, jak: seksualność.
Kardynał Donald Wuerl z Waszyngtonu, który jest członkiem Papieskiej Rady ds. Promowania Jedności Chrześcijan przekonuje, że chrześcijan więcej łączy niż dzieli, a wizyta papieża ma to podkreślić.
Franciszek ma opuścić Genewę jeszcze tego samego dnia o godz. 20.00. W samolocie tradycyjnie odbędzie się konferencja prasowa. Ks. Choromański podkreśla, że zadawane przez dziennikarzy pytania nie powinny przyćmić głównego tematu podróży, czyli „chodzić i modlić się razem”. Zamiast mówić o blokadach „dynamicznego ekumenizmu”, według Choromańskiego, „musimy wspólnie podjąć te wyzwania” wraz ze zobowiązaniem do wspólnej pracy.
Charles E. Harvey, profesor historii na California State University, który badał historię Światowego Ruchu Kościołów i szeroko pojmowanego Interchurch World Movement, w artykule z 1982 roku zatytułowanym „John D. Rockefeller, Jr. Interchurch World Movement 1919-1920: A different Angle on the Ecumenical Movement” wskazuje na rolę nowej „społecznej ewangelii” i wynikającej z tego tytułu walki pomiędzy konserwatywnymi chrześcijanami a liberałami. Harvey odkrył, że informacje, do których większość historyków i badaczy sięgała w swoich badaniach pisząc o tych kwestiach, zostały przygotowane bezpośrednio przez prawnika Johna D. Rockefellera Jr., człowieka o nazwisku Raymond B. Fosdick. Szkodliwe informacje, pisze Harvey, były „(…) skompilowane właśnie po to, by ukryć prawdziwą rolę, jaką Rockefeller odgrywał w organizacji.” Harvey udokumentował prośbę Johna D. Rockefellera Jr. skierowaną do swojego ojca o przyznanie od 50 do 100 milionów dolarów, aby skonsolidować kościoły. Chciał stworzyć fundację, która wykorzystałaby IWM do administracyjnej konsolidacji denominacji na wzór wielkiego biznesu. Fundacja miała związać duchownych uczestniczących kościołów we wspólnym funduszu emerytalnym i zjednoczyć denominacyjne „zagraniczne oraz lokalne działania,” by IWM miało potencjalnie większy wpływ niż Liga Narodów.
Po upadku IWM, w jej miejsce powstała Światowa Rada Kościołów, która ma być wykorzystana przez inne organizacje wspierane finansowo przez Rockefellerów w celu ułatwienia wprowadzenia globalnej władzy. Rada miałaby stworzyć coś w rodzaju globalnej religii.
Siedziba Światowej Rady Kościołów – Chateau de Bossey, gdzie znajduje się Ekumeniczny Instytut – została zakupiona za pieniądze Rockefellerów.
Podczas trzeciego zgromadzenia Światowej Rady Kościołów w New Delhi w 1961 roku mówiono o potrzebie nowego porządku międzynarodowego, światowego rządu, współzależności, rezygnacji z suwerenności narodowej na rzecz organizacji międzynarodowych.
Na swojej stronie Rada podkreśla, że jest zaangażowana poprzez ekumeniczne działania w realizację założeń i ideałów zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych, a także w wartości etyczne, moralne i duchowe, na których muszą się opierać stosunki międzynarodowe.
„Myśl społeczna Światowej Rady Kościołów”, napisana przez Edwarda Duffa opisuje filozofię, którą kieruje się Rada. Zgodnie z wizją prof. W. E. Hockinga z Harvardu, który przewodniczył Radzie, ma powstać „religia przyszłości”, reprezentująca „wspólną światową kulturę”.
Samo chrześcijaństwo – wg prof. Hockinga – jest jedynie „etapem” w powszechnym poszukiwaniu „prawości.” Będzie ona stanowiła cenny składnik religii przyszłości – „Nowego Testamentu każdej istniejącej Wiary” i służyć jako „dusza” przyszłej wspólnej kultury światowej. (Książka Hockinga z 1956 roku: „The Coming World Civilization”). Aby powstała światowa cywilizacja, Hocking stwierdza, że chrześcijaństwo musi zostać dostosowane do „globalnych” wartości i musi odrzucić elementy „dzielące.” Ta nowa religia ma być mieszanką wierzeń różnych ludów etnicznych, Wschodu itp.
Źródło: cruxnow.com., oikoumene.org
