Miesięczne archiwum: Kwiecień 2022
Wątpliwości wokół zawierzenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi…
Konsekracja dokonana w 1984 roku przez Jana Pawła II była wedle wszelkiego prawdopodobieństwa niepełna, a tym samym nie w pełni skuteczna, gdyż nie wymieniała ona wprost Rosji. Podobnego zdania wydaje się być Stolica Apostolska, która – w odpowiedzi na apel biskupów ukraińskich – planuje dokonać aktu zawierzenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi 25 marca.
Mogłoby się odnieść wrażenie, że jest to wiadomość bardzo pokrzepiająca i dobrze rokująca dla światowego pokoju. Niemniej – jako że ważnej konsekracji może dokonać wyłącznie papież w jedności ze wszystkimi biskupami świata – trzeba podnieść w tym kontekście temat tyleż drażliwy i niewygodny, co nie dający się zignorować. Jest to mianowicie temat tego, kogo z żyjących dziś osób można w sposób logicznie uzasadniony nazwać następcą św. Piotra, a kogo zdecydowanie nie – mając na względzie to, że zadawanie i zgłębianie tego rodzaju pytań jest kanonicznym obowiązkiem wszystkich członków Kościoła.
Ściślej rzecz ujmując, należy cierpliwie i otwarcie pochylić się nad następującymi hipotezami:
1. Rezygnacja Benedykta XVI była nieważna. Jest to hipoteza podnoszona od dawna, ale ważny jest tu powód: w łacińskim tekście rzekomego dokumentu rezygnacyjnego Benedykt XVI pisze o zrzeczeniu się „ministerium”, czyli aktywnej posługi biskupiej, ale nie o zrzeczeniu się „munus Petrinum”, czyli duchowego mandatu następcy św. Piotra. Potwierdza to mnóstwo dodatkowych poszlak: Benedykt XVI zachował wszelkie atrybuty papiestwa (szaty pontyfikalne, pierścień papieski, imię papieskie, używanie błogosławieństwa apostolskiego, paliusz w herbie itd.), twierdząc przy tym konsekwentnie w autoryzowanych wywiadach-rzekach, że „mandat duchowy” pozostaje przy nim i że papieżem jest się raz na zawsze. Innymi słowy, wszystko wskazuje na to, że Benedykt XVI postanowił w ramach swojego domniemanego aktu rezygnacyjnego przekształcić papiestwo w urząd „kolegialny” bądź „synodalny”, składający się z części administracyjnej i kontemplacyjnej. To jest jednak rzecz kanonicznie i doktrynalnie niedopuszczalna, gdyż następca św. Piotra – jako żywy symbol jedności Kościoła – może być tylko jeden. Stąd wniosek, że Benedykt XVI – bądź to bezwiednie, bądź to w celu zmylenia swoich wrogów – popełnił w swoim declaratio błąd substancjalny, co czyni cały dokument nieważnym. Podsumowując, w świetle prawa kanonicznego Benedykt XVI pozostaje papieżem niezależnie od tego, co myśli na ten temat większość kościelnej hierarchii albo nawet on sam (tu zresztą pojawiają się kolejne znaczące poszlaki: dlaczego np. rzekomy sukcesor Benedykta XVI ostentacyjnie wyzbył się tytułu wikariusza Chrystusa, czyli tego tytułu papieskiego, który w sposób najbardziej bezpośredni łączy się nie z posługą administracyjną, ale właśnie z duchowym mandatem św. Piotra?).
2. Punkt powyższy jest tu zdecydowanie najważniejszy, ale uzupełniają się z nim punkty dodatkowe. Jest dziś już np. rzeczą zupełnie jawną, że na domniemanym konklawe w 2013 roku tzw. mafia z Sankt Gallen (ich własne samochwalcze określenie) zawiązała blok wyborczy w celu przepchnięcia preferowanej przez siebie kandydatury. Tego rodzaju polityczne machinacje czynią jednak dokonany wybór kanonicznie nieważnym – i, ponownie, jest tak niezależnie od tego, czy stosowne instytucje zamierzają się tej sprawie przyjrzeć, czy też przejść nad nią do porządku dziennego (kwestia dowodowa jest tu rozstrzygnięta, bo prominentni członkowie mafii z Sankt Gallen sami przyznali się w swojej pysze i w swoim poczuciu bezkarności do podejmowania opisanych wyżej działań).
3. Domniemany sukcesor Benedykta XVI zdążył się już wsławić w czasie swojego urzędowania licznymi oficjalnymi stwierdzeniami i czynami (dopuszczenie komunii dla rozwodników, podpisanie dokumentu z Abu Dhabi, uroczyste wprowadzenie pogańskich, demonicznych bałwanów do Bazyliki św. Piotra itp.), których nie sposób uznać wyłącznie za poważne, ale nieuświadomione błędy, zwłaszcza w świetle licznych całkowicie zlekceważonych apeli o ich sprostowanie bądź odpokutowanie (na czele ze słynnymi kardynalskimi dubiami). Owe stwierdzenia i czyny trzeba zatem uznać za przejawy formalnych herezji, które w myśl pism doktorów Kościoła, w tym przede wszystkim św. Roberta Bellarmina, natychmiast pozbawiają heretyka wszelkich kościelnych godności. W przypadku heretyckiego papieża pojawia się tu odrębny problem tego, kto i w jaki sposób miałby formalnie go osądzić i pozbawić urzędu, ale w omawianym przypadku problem ten znika biorąc pod uwagę to, co zostało powiedziane w punktach poprzednich – tzn. to, że wedle wszelkiego prawdopodobieństwa Benedykt XVI nigdy nie przestał być papieżem.
4. I wreszcie punkt najbardziej spekulatywny, ale jednocześnie oparty o potencjalnie najwiarygodniejsze źródło: obecna sytuacja w Watykanie zdaje się jasno wpisywać w treść trzeciej tajemnicy fatimskiej, która wspomina zarówno o „Ojcu Świętym”, jak i o „biskupie w bieli”, sugerując jednocześnie, że jeden z nich jest lustrzanym odbiciem drugiego. Z powyższego zdaje się wynikać, że w czasie wypełniania się owej tajemnicy w Watykanie będzie przebywał zarówno autentyczny papież, reprezentujący prawdziwy, choć umierający na swej Golgocie Kościół Powszechny, jak i jego zwodniczy „sobowtór” przewodzący triumfującemu w świecie antykościołowi (zapowiedź „świeckiego, ekumenicznego i globalnego” fałszywego kościoła pojawia się też w szeregu innych znaczących XX-wiecznych przepowiedni, na czele z tą wygłoszoną przez Czcigodnego Sługę Bożego Fultona Sheena w 1947 roku).
Innymi słowy, istnieje poważne zagrożenie, że planowana na 25 marca konsekracja będzie nie tylko nieważna, ale wręcz bluźniercza, co może pogrążyć świat w jeszcze większym duchowym mroku, zaogniając bieżący konflikt lub – co może być scenariuszem jeszcze gorszym – dając światu zwodniczą iluzję pokoju.
Niemniej wydaje się jednocześnie, że przy wszystkich wątpliwościach co do tożsamości kluczowych osób przewodzących dzisiejszej hierarchii kościelnej, istnieje jedno obiecujące rozwiązanie, które jest w stanie maksymalnie zwiększyć prawdopodobieństwo skuteczności planowanego aktu zawierzenia: jest nim czynne uczestnictwo w nim Benedykta XVI. Można zatem przypuszczać, że jeśli wierni pragną dziś wpłynąć poprzez swoje modlitwy na kształt omawianego tu wydarzenia, powinni oni zawrzeć w nich prośbę o umożliwienie Benedyktowi XVI wzięcia w nim czynnego, publicznego udziału. Prośba ta nie powinna kosztować nic nawet tych, których nie przekonują wyrażone wyżej tożsamościowe hipotezy – w żaden sposób nie może ona bowiem uchybiać niczyjemu poczuciu posłuszeństwa wobec Stolicy Apostolskiej.
Kto więc pokłada w nadchodzącej konsekracji nadzieję na przywrócenie światu pokoju poprzez nawrócenie Rosjan – w tym zwłaszcza rządzących nimi politycznych decydentów – ten powinien poważnie rozważyć uwzględnienie w swoich modlitwach powyższego punktu. Stracić nic na tym nie sposób, za to zyskać – i to w wymiarze ogólnoświatowym – można tu swoim osobistym wkładem potencjalnie bardzo wiele.
Jakub Bożydar Wiśniewski
Za FB Autora
Za: ProKapitalizm.pl (20 marca 2022)
KOMENTARZ BIBUŁY: Oprócz tych, niewątpliwie słusznych wątpliwości wyrażonych przez Autora, można byłoby dodać kilka innych, na które próbowaliśmy zwrócić uwagę w naszym poprzednim Komentarzu [tutaj].
Oprócz dywagacji kto jest prawowitym następcą Świętego Piotra, należałoby zadać podstawowe pytanie: czy dzisiejsza „Rosja” jako mający się stać obiekt konsekracji jest tą „Rosją” sprzed stu lat?
Matka Boża Fatimska ostrzegała o „błędach Rosji”, które „wyleją się na świat”, jeśli Papież nie poświęci „Rosji” («[Rosja] rozszerzy swoje błędy nauki na świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła. …. Jeżeli przyjmą moje żądania, Rosja nawróci się i zaznają pokoju; jeżeli nie, rozszerzy swoje błędy nauki po świecie itd.»). W wyniku niewypełnienia przez kolejnych papieży tych żądań, przez niemal sto lat te niewątpliwe „błędy Rosji” rozlały się na świecie. Cały wiek niemalże bezczynności Papieży spowodował, że wygodnie zagnieździły się one na drugiej półkuli i tam właśnie dzisiaj jest epicentrum „błędów Rosji”.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego, dzisiejsza Federacja Rosyjska przeżywa różne turbulencje, z których próby powrotu do chrześcijańskich wartości stanowią znaczący element. Jest to proces trudny, ale jest podjętą próbą, w przeciwieństwie do tych satanistycznych przemian po drugiej stronie, gdzie tzw. Zachód oddala się od swoich korzeni chrześcijańskich, stając się właśnie tą nową „Rosją”, która rozsiewa błędy po świecie. To dzisiejszy Zachód, z rządzonymi przez diabelskie siły Stanami Zjednoczonymi, wzniecają na każdym zakątku świata zarzewie wojny. To Stany Zjednoczone są dzisiaj Imperium Zła, są „Nową Rosją Sowiecką” i dokonują nieustannych prób destabilizacji i podporządkowania sobie świata, a poprzez Ukrainę zmierzają do wywołania wojny światowej.
Podjęta przez obecnego administratora Watykanu decyzja o „konsekracji Rosji” (i Ukrainy) jest decyzją czysto polityczną i ma niewiele wspólnego ze szczerą chęcią wypełnienia żądań Matki Bożej.
A swoją drogą gdzie podziali się dzisiaj ci wszyscy apologeci jakże świętego Jana Pawła II, którzy wmawiali wszystkim po dokonanej przez niego konsekracji świata w 1984 roku, że jego modlitwa wypełniła żądania Maryjne? Przez niemal 40 lat od modlitwy JP2 obowiązywało „wypełnienie” woli Matki Bożej i przez kilkadziesiąt lat utrzymywali oni, że „Jan Paweł II dokonał konsekracji Rosji”, a teraz, nagle, w czasie gdy tzw. Zachód forsuje polityczną wizję przebudowy świata, mówią że jednak tejże konsekracji nie było? Jak oni spojrzą sobie w lustro, jak odpowiedzą za głoszone przez różne medialne „katolickie” tuby (w Polsce, vide świętoszkowate Radio Maryja) bałamutne nauki i odpowiedzą na zarzuty, że przez kilkadziesiąt lat okłamywali – siebie i wiernych?
Z tą kolejną „konsekracją” będzie podobnie: jako polityczne a nie religijne narzędzie, nie wypełni żądań Matki Bożej i można przypuszczać, że przyniesie adekwatne skutki. Prawdziwa konsekracja czeka na prawdziwego Papieża, prawdziwie katolickich biskupów i ma być wypełnieniem woli Bożej, a nie służyć woli politycznym podżegaczom światowym. Tylko wtedy przyniesie prawdziwe owoce z pokojem na świecie.
Dyrektor największej na świecie firmy: Rosja przerwała proces globalizacji
Larry Fink, dyrektor generalny i prezes BlackRock Inc., największej na świecie firmy zarządzającej aktywami, powiedział, że inwazja Rosji na Ukrainę zachwiała porządkiem światowym, który obowiązywał od zakończenia zimnej wojny.
„Rosyjska inwazja na Ukrainę położyła kres globalizacji, której doświadczaliśmy przez ostatnie trzy dekady” – napisał Fink w liście do akcjonariuszy wysłanym w marcu 2022 roku.
Fink nadzoruje BlackRock, Inc, największą na świecie firmę z aktywami w wysokości 10 bilionów dolarów (!) (chodzi o skalę długą: 1012; w skali krótkiej stosowanej m.in. w USA jest to 10 trylionów), założoną w Nowym Jorku 34 lata temu przez Roberta Kapito, Larry’ego Fink i Susan Wagner – cała trójka chlubiąca się swoim żydowskim pochodzeniem – wraz z innymi o prawidłowych korzeniach: Barbarę Novick, Bena Golub, Hugh Frater i Ralph Schlosstein.
Larry Fink z osobistym majątkiem w wysokości 1 miliarda dolarów, klasyfikowany jest według magazynu Forbes dopiero na 2674 miejscu najbogatszych ludzi na świecie (ranking z 2021 roku), lecz na 28 miejscu pod względem „najbardziej wpływowych ludzi na świecie” (stan na rok 2018, kiedy to chiński przywódca Xi Jinping otwierał tę listę, a Putin był na drugim miejscu).
Dla ciekawości można dodać, że bogactwo pierwszej dziesiątki najbogatszych ludzi na świecie (Bezos, Musk, Arnault, Gates, Zuckerberg, Buffet, Ellison, Page, Brin, Ambani) wynosi 1,2 biliona dolarów (stan na 2021 r. – wg długiej notacji), czyli dwa razy więcej niż PKB Polski.
„Na początku lat 1990, kiedy świat wyszedł z zimnej wojny, Rosja została przyjęta do globalnego systemu finansowego i uzyskała dostęp do światowych rynków kapitałowych” – pisze Fink w liście do akcjonariuszy, co spowodowało, że „Ekspansja globalizacji przyspieszyła handel międzynarodowy, rozwinęła globalne rynki kapitałowe i zwiększyła wzrost gospodarczy.”
Jak tenże „rozwój rynków kapitałowych” oraz „wzrost gospodarczy” wpłynął na wzrost zamożności społeczeństw, każdy wie najlepiej i nawet nie potrzeba uciekać się do statystyk. Ekspansja globalizmu sprzyjała bowiem najbogatszym, którzy przez trzy dekady doprowadzili do ruiny wiele państwa (np. posowieckiej Rosji oraz Ukrainy) i przyczyniła się do konsolidacji własności i władzy oraz do pauperyzacji i zwiększonego nadzoru nad społeczeństwami.
Jednak akcja militarna Rosji, według Finka, nie tylko zagroziła procesowi globalizacji – czytaj bezkarnego brutalnego wyzyskiwania biedniejszych – ale go całkowicie przerwała. Według słów Finka, przystępujemy teraz do procesu deglobalizacji.
W długim liście do akcjonariuszy, Fink pisze „Aby im służyć [klientom firmy BlackRock], staramy się zrozumieć, w jaki sposób zmiany zachodzące na świecie wpłyną na ich wyniki inwestycyjne. BlackRock jest w stanie świadczyć usługi dla naszych klientów w tych niestabilnych okresach dzięki temu, że kładziemy nacisk na odporność. Zbudowaliśmy zarówno platformę inwestycyjną, jak i strategię biznesową, które są odporne na niepewność. Odporność to coś więcej niż tylko odporność na nagłe wstrząsy na rynkach – oznacza ona również zrozumienie i uwzględnienie długoterminowych zmian strukturalnych, w tym tego, co deglobalizacja, inflacja i transformacja energetyczna oznaczają dla spółek, wycen i portfeli naszych klientów.”
Jak wynika z analiz osób uważnie obserwujących wydarzenia światowe, po rosyjskiej interwecji na Ukrainie świat przechodzi do polaryzacji i wytworzenia się dwu- lub więcej-biegunowego systemu finansowego i gospodarczego. Wpłynie to niekorzystnie na zyski największych i najbogatszych, przynajmniej chwilowo, po czy zrekompensują oni swoje straty poprzez zwielokrotnione wyzyskiwanie społeczeństw, nad którymi mają kontrolę.
Nie wątpimy, że przerwanie obecnego procesu globalizacji prowadzonego przez najciemniejsze siły na tzw. Zachodzie, będzie korzystne dla całej ludzkości.
Do powyższego dodajemy najnowszą informację (26 marca 2022 r.) z serwisu Bloomberg:
Odnotowano największy spadek poziomu życia w historii Wielkiej Brytanii
Wielka Brytania doświadcza największego spadku poziomu życia, jaki kiedykolwiek odnotowano. Ponad milionowi ludzi grozi popadnięcie w ubóstwo. 1,3 mln osób w Wielkiej Brytanii, w tym 500 tysięcy dzieci, wkrótce popadnie w ubóstwo, częściowo w wyniku ostatnich decyzji gospodarczych podjętych przez kanclerza skarbu Rishiego Sunaka – głosi raport.
Wiele publikacji przewiduje, że Brytyjczycy wkrótce staną w obliczu najgorszego pogorszenia standardu życia, jaki kiedykolwiek odnotowano. […]
Ponadto, Wielka Brytania doświadcza największej inflacji od 30 lat. Rząd zamierza podwyższyć podatki – dodaje Bloomberg.
I to by było na tyle jeśli chodzi o wspomnianą wyżej przez szefa BlackRock, Larry Flinka globalizację, tak bardzo chwaloną, wspieraną i wcielaną w życie. Powtórzmy raz jeszcze: globalizacja służy zwiększeniu zysków najbogatszych i doprowadza do zubożenia wszystkich społeczeństw.
Akcja militarna Władimira Putina, wraz z innymi konsekwencjami, przerwała ten patologiczny proces.
Ukraina – wojna cywilizacji – Prof. Anna Raźny
Zyskujące ostatnio rozgłos przesłanie arcybiskupa Carlo Vigano – byłego nuncjusza papieskiego w USA – w sprawie toczącej się na Ukrainie wojny zawiera wiele ważnych wątków nie tylko geopolitycznych, ekonomicznych, gospodarczych, ale również cywilizacyjnych [i].
Pomijając fakt, iż niektóre konserwatywne środowiska katolickie określają poglądy tego hierarchy mianem kontrowersyjnych, należy zwrócić uwagę na ostatnie z wymienionych wątków, jakie porusza w swej wykładni wojny na Ukrainie – jej wymiar cywilizacyjny. Podobnie jak wszystkie pozostałe jest on ukierunkowany na krytykę NWO (Nowy Porządek Światowy), kontrolowanego przez elity tzw. kolektywnego Zachodu, któremu użyczyły swej marki Stany Zjednoczone. Wątek cywilizacyjny – choć jedynie symbolicznie zarysowany w przesłaniu – ma decydujące znaczenie.
Vigano wskazuje na Rosję jako jedyny realnie działający na arenie międzynarodowej podmiot polityczny, który jest w stanie sprzeciwić się realizacji NWO na poziomie religijnym i eschatologiczno-metafizycznym. Vigano uważa, że w swym sprzeciwie Rosja urzeczywistnia rolę Moskwy Trzeciego Rzymu jako katechona. Staje się eschatologiczną przeszkody dla NWO, gdyż nie uległa narzucanym światu przez Zachód ateistycznym ideologiom – genderyzmu, ekologizmu, transhumanizmu. Dlatego nie tylko może, ale powinna odbudować wielkość cywilizacji chrześcijańskiej. To jest jej dziejowa misja. Od zakończonej pokojem wojny na Ukrainie winien zacząć się zwycięski pochód tej cywilizacji.
Spojrzenie na ukraińską przestrzeń wojenną z punktu widzenia C . Vigano wymaga odniesienia do takiej teorii chrześcijańskiej cywilizacji, która wskaże na fundamentalne dla tej cywilizacji wartości. Jednocześnie wskaże je jako te, które wniosły w dzieje ludzkości perspektywę harmonijnego rozwoju duchowego, moralnego, kulturowo-cywilizacyjnego, a co za tym idzie – społecznego i gospodarczego. NWO nie tylko je unieważnia, ale również unicestwia w każdej sferze życia ludzkiego. W tej kwestii nie każde krytyczne ujęcie Zachodu daje możliwość wniknięcia w istotę lansowanej przez jego liderów cywilizacji. Przykładem tego jest negatywna ocena Zachodu i Stanów Zjednoczonych w roli hegemona krajów bogatej Północy – przedstawiona przez Immanuela Wallersteina.
Ocena ta ma bowiem neomarksistowskie ukierunkowanie, pomijające w cywilizacji NWO dwa najważniejsze wymiary: antropologiczny i ściśle z nim związany aksjologiczny. Te właśnie wymiary pozwalają uchwycić antynomiczny charakter nowej cywilizacji Zachodu wobec cywilizacji chrześcijańskiej, która była szczytowym osiągnięciem jego rozwoju. Najtrafniejszą interpretację tej antynomii podsuwa koncepcja Feliksa Konecznego, odwołująca się bezpośrednio do wartości duchowych i moralnych oraz nieodłącznych od nich wartości kulturowych jako kryteriów antropologicznej oceny danej cywilizacji. Jego tzw. quincunx cywilizacyjny wskazuje na pięć wartości, „kategorii bytu społecznego” – prawdę, dobro, piękno, zdrowie i dobrobyt – dzięki którym cywilizacja gwarantuje każdej osobie ludzkiej i każdemu społeczeństwu harmonijny rozwój.
Pięciomian Konecznego wskazał na cywilizację łacińską/chrześcijańską jako sukces dziejowy Zachodu. Według tego pięciomianu Rosja wprawdzie ukształtowała się na gruncie tradycji bizantyńskiej, wnosi jednak do uniwersum chrześcijańskiego elementy turańskie. Niestety, Koneczny nie uwzględnił tu faktu, iż „turan” – nade wszystko jego gromadnościowy element – nie wyrugował z quincunxa wartości duchowych i moralnych, wspólnych chrześcijaństwu zachodniemu i wschodniemu: prawdy, dobra, piękna. Co więcej, triumfalny powrót Rosji do chrześcijaństwa po upadku komunizmu dokonał się w czasie, gdy Zachód odciął się od tych wartości i zanegował cywilizacyjne znaczenie łacińskiego Rzymu. Jego rolę w sposób naturalny przejęła Moskwa jako Trzeci Rzym.
Trudno odmówić arcybiskupowi Vigano uzasadnienia roli Trzeciego Rzymu jako katechona w sytuacji, gdy Kościół katolicki i obecny jego papież skapitulowali przed antychrześcijańskimi ideologiami nowej cywilizacji Zachodu. Ostatnim widomym znakiem tego jest nie tylko zaangażowanie w propagandę pandemiczną i przymus szczepień, ale również trwające synody kościołów krajowych, poświęcone otwarciu na genderyzm pod hasłem wyeksponowania „dobra, które rodzi się w jednopłciowych związkach partnerskich”. Powstrzymywanie się od nazwanie takich związków na gruncie religii mianem grzesznych jest miarą odejścia kościoła katolickiego od Ewangelii. Tocząca się na Ukrainie wojna jest wojną nowej cywilizacji Zachodu – instalowanej w tym kraju od zwycięstwa euromajdanu w 2014 roku – z chrześcijańską, którą reprezentuje Moskwa. Widoczny już teraz podział Ukrainy będzie podziałem nade wszystko cywilizacyjnym. Wyznaczą go granice wpływu Patriarchatu Moskiewskiego.
Dla tego kierunku rozwoju wydarzeń na Ukrainie konieczne jest uwzględnienie kontekstu historycznego. Gdy Samuel Huntington pisał na początku lat 90. swoją książkę o zderzeniu cywilizacji, brał pod uwagę wszystkie najważniejsze okoliczności zmieniającego się globalnego porządku – nie tylko politycznego, ale również cywilizacyjnego. Ten drugi miał według niego wyrażać istotę nowej ery – globalną westernizację w amerykańskim wydaniu. Założeniem westernizacji było jednowymiarowe ukształtowanie cywilizacyjne świata, nadzorowane przez jego hegemona – Stany Zjednoczone. One dały mu swoją markę i kontrolowały wypełnianie treścią symbolicznego skrótu nowej epoki – NWO. To właśnie sygnalizuje sam tytuł książki Huntingtona: „Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego”. Ład ten od początku oznaczał jednakowe i ostateczne dla wszystkich społeczeństw ukształtowanie cywilizacyjne, które autor książki nazwał cywilizacją uniwersalną. Jej atrybutami aksjologicznymi miały być idee: demokracji i praw człowieka. W sferze gospodarki oraz finansów – wolny rynek i globalny system finansowy oparty na dominacji dolara jako waluty światowej.
Huntington zakładał – co stało się faktem – że cywilizacja uniwersalna będzie się kształtować na gruncie dominujących na Zachodzie doktryn postzimnowojennych i towarzyszących im nowych trendów kulturowych. Uważał, że dla tych ostatnich najtrafniejsze jest określenie „kultura Davos”. Pisał otwartym tekstem, że: „Ludzie z Davos sprawują kontrolę nad wszystkimi instytucjami międzynarodowymi, rządzą w wielu państwach, kontrolują przeważającą część zasobów gospodarczych i militarnych” [ii]. Twierdził, że wsparcie znajdą w upowszechnianych w całym świecie zachodnich wzorcach konsumpcji i kultury masowej. Przedstawiony przez Huntingtona projekt cywilizacji uniwersalnej jest nieustannie uzupełniany przez „ludzi z Davos” treściami tworzonych dla jej celów ideologii: genderyzmu, ekologizmu, transhumanizmu. Wszystkie te ideologie rugują z przestrzeni życia ludzkiego wartości duchowe i religijne, wszystkie narzucają dyktaturę relatywizmu w sferze moralności, wszystkie są antychrześcijańskie.
Trzydzieści lat temu koncepcje Huntingtona miały w dużej mierze znamiona utopijnych. Jednakże już w latach 90. nabrały realnych kształtów, gdy idei cywilizacji uniwersalnej zaczęła towarzyszyć idea bezpieczeństwa świata zachodniego, wyznaczająca NATO rolę jego gwaranta. Ten nowy element NWO wyeksponowała tzw. doktryna Paula Wolfowitza, dająca USA jako liderowi NATO wyjątkowe prerogatywy: prowadzenie jednostronnej polityki zagranicznej z legitymizowaniem w jej ramach wojny prewencyjnej, czego przykładem była inwazja na Afganistan (2001), a następnie na Irak (2003). NATO sprawdziło się w nich jako gwarant „bezpieczeństwa” głównych podmiotów kształtujących NWO. Stało się normą, iż wątek tego sojuszu towarzyszy różnym konfliktom cywilizacyjnym między Zachodem i światem islamu. W konfliktach tych testowana jest osławiona jedność i solidarność członków „wspólnoty transatlantyckiej”, pozwalająca mówić o granicach NATO czy wręcz – jak w przypadku wojny na Ukrainie – o terytorium NATO.
Niedawno do cywilizacyjnego wymiaru NWO dołożył nowe koncepcje Klaus Schwab – animator „:Davos”, założyciel Światowego Forum Ekonomicznego, przypisanego temu miastu. Jego idee „wielkiego resetu” oraz „czwartej rewolucji przemysłowej” wprowadzają do cywilizacyjnego wymiaru NWO program antropologiczno-społeczny, którego celem jest nowy człowiek – transhumanistyczny – oraz nowe społeczeństwo światowe – zdepopulowane, zarządzane przez „graczy niepaństwowych” – czyli globalne korporacje – pozbawione tożsamości narodowej, kulturowej, religijnej.
Koncepcja nowego, ulepszonego człowieka dzięki inżynierii genetycznej oraz rewolucji internetu rzeczy i stworzeniu internetu ciał ujawnia nieludzki charakter propagowanej przez ludzi z Davos nowej antropologii. Leninowska koncepcja homo sovieticusa nabrała przy niej charakteru przedszkolnej igraszki antropologicznej. Co można przeciwstawić koncepcjom Schwaba? Chrześcijańską filozofię człowieka i chrześcijańskie wartości. ich depozytariuszem jest obecnie Trzeci Rzym, który – jak podkreśla arcybiskup Vigano – ma duchową moc konieczną do zwycięstwa w starciu z siłami NWO. Dlatego stał się ich głównym wrogiem, skazanym na unicestwienie. Dlatego – twierdzi hierarcha – został sprowokowany do agresji na Ukrainę. Ale również dlatego jest zobowiązany zaprowadzić pokój i – zgodnie z jego chrześcijańską koncepcją – wymierzyć sprawiedliwość.
Wojna cywilizacji na Bliskim Wschodzie czy w Afganistanie miała przewidywalny charakter – była wojną zachodniego pierwowzoru cywilizacji uniwersalnej z cywilizacją islamu. Obecna wojna na Ukrainie ma głębszy wymiar – jest walką o globalny rząd dusz, do którego rości sobie prawo Zachód kierowany przez USA. Takie bowiem znaczenie ma wojna cywilizacji NWO z cywilizacją chrześcijańską reprezentowaną przez Trzeci Rzym. Niezależnie więc od tego, jaki będzie finał tej wojny w wymiarze geopolitycznym i ekonomiczno-gospodarczym, granice tych dwóch cywilizacji zostały już jasno określone. Cywilizacja uniwersalna „ludzi z Davos” obejmować będzie „terytorium NATO” i sferę jego wpływów. Granice cywilizacji chrześcijańskiej wyznaczać będą wpływy Patriarchatu Moskiewskiego.
Prof. Anna Raźny
[i] https://www.nacjonalista.pl/2022/03/12/abp-carlo-maria-vigano-wojna-na ukrainie-pułapka-globalistów/
ii S. Hungtington, „Zderzenie cywilizacji”, tłum. H. Jankowska, Warszawa 2008, s,. 79.
Źródło: Myśl Polska, nr 15-16 (10-17.04.2022)
Za: Myśl Polska (14-04-2022) | https://myslpolska.info/2022/04/13/ukraina-wojna-cywilizacji-i/
Jezus Zmartwychwstał – Alleluja!
Musimy nauczyć się żyć ze Zmartwychwstaniem,nie tylko dzisiaj,nie tylko od „Święta” – tylko stale, na co dzień, czerpać siły do walki ze złem.Nie trzeba go szukać daleko,ono jest obok nas,ogarnia nas i niszczy,zabiera nadzieję na lepszy los życia w wierze i spełnieniu.
Nie jest to łatwe zadanie,więc sobie je ułatwiamy,udając dla własnej wygody,że czegoś nie ma lub nie było.
Przykładem niech będzie zmiana i promulgowanie 25.I.1983r.przez Papieża Jana Pawła II kanonu 1543,Kodeksu Prawa Kanonicznego, w którym wycofał winę Żydów za śmierć Jezusa.My to musimy akceptować,brać na siebie to niewątpliwe kłamstwo,które praktycznie wszystko zmienia,zamazuje i wypacza.Dzisiaj mamy tego skutki, zło się relatywizuje,jest jakby obok nas i nas nie dotyczy…
Podobnie z zachętą – ” nie lękajcie się”,czy ostatnią „nowinką” związaną z odwoływaniem się do Bożego Miłosierdzia…
Na szczęście Jezus,tak jak zapowiedział – ZMARTWYCHWSTAŁ !!! i otworzył nam drogę do Nieba,byśmy mogli się radować i cieszyć bliskością Boga.
Chwała Mu za to!!!
Radosnego Alleluja!
Papież Franciszek o wojnie w Ukrainie „Wszyscy jesteśmy winni”
Foto: GYG Studio / ShutterstockPapież Franciszek o wojnie w Ukrainie
Wczesnym rankiem 24 lutego wojska rosyjskie wkroczyły do Ukrainy. Dziś jest 41. dzień wojny. Miliony osób, w tym dzieci, musiały uciekać ze swoich domów. Nie wszystkim się udało przeżyć. Wiele miast zostało doszczętnie zniszczonych. Każdego dnia dochodzą do nas nowe informacje na temat okrucieństwa rosyjskich żołnierzy wobec cywili, którzy pozostali w Ukrainie. W obliczu tego, co się dzieje, słowa papieża Franciszka wywołały zdziwienie i oburzenie.
Napawa mnie bólem to, co dziś się dzieje. Nie uczymy się. Niech Pan zmiłuje się nad nami, nad każdym z nas. Wszyscy jesteśmy winni!
— pisze papież Franciszek.
Wpis papieża wywoła burzę na Twitterze.
Chciałem tylko Ojcu Świętemu zwrócić uwagę, że słownik zamienił „Rosjanie są winni!” na „Wszyscy jesteśmy winni!”.
— to jeden z najłagodniejszych komentarzy, jakie pojawiły się pod wypowiedzią Franciszka.
Internauci są oburzeni, że papież obwinia cały świat, w tym również ich samych, za okrucieństwa, jakich dopuszcza się Rosja wobec Ukrainy.
Nie wszyscy jesteśmy winni, tylko ci, którzy mordują i ci, którzy udają, że w sumie nic takiego się nie dzieje i nie winią bezpośrednio morderców, a wszystkich.
Nie! Winny jest Putin i Rosjanie! Putin i Rosjanie! Putin i Rosjanie! Jeżeli Papież czuje się winny, to ma rację, bo niedawno bronił tych samych Rosjan, którzy gwałcą i mordują nawet dzieci!
„Wszyscy jesteśmy winni”. Tak wszyscy mamy się bić w pierś za to, że jakiś pie***lony psychopata zaczął wybijać ludność. Wszyscy oprócz Kościoła Katolickiego, oczywiście.
Nie Ojcze Święty, w tym przypadku winna jest Rosja
Papież Franciszek w swoich wpisach zdecydowanie potępia wojnę i nawołuje do pokoju oraz modlitwy i pomagania pokrzywdzonym. Próżno jednak szukać wypowiedzi, w której wprost wskazałby Rosjan jako sprawców przemocy i krzywd.
Chciałem tylko Ojcu Świętemu zwrócić uwagę, że słownik zamienił „Rosjanie są winni!” na „Wszyscy jesteśmy winni!”.
— to jeden z najłagodniejszych komentarzy, jakie pojawiły się pod wypowiedzią Franciszka.
Internauci są oburzeni, że papież obwinia cały świat, w tym również ich samych, za okrucieństwa, jakich dopuszcza się Rosja wobec Ukrainy.
Nie wszyscy jesteśmy winni, tylko ci, którzy mordują i ci, którzy udają, że w sumie nic takiego się nie dzieje i nie winią bezpośrednio morderców, a wszystkich.
Nie! Winny jest Putin i Rosjanie! Putin i Rosjanie! Putin i Rosjanie! Jeżeli Papież czuje się winny, to ma rację, bo niedawno bronił tych samych Rosjan, którzy gwałcą i mordują nawet dzieci!
„Wszyscy jesteśmy winni”. Tak wszyscy mamy się bić w pierś za to, że jakiś pie***lony psychopata zaczął wybijać ludność. Wszyscy oprócz Kościoła Katolickiego, oczywiście.
Nie Ojcze Święty, w tym przypadku winna jest Rosja
Papież Franciszek w swoich wpisach zdecydowanie potępia wojnę i nawołuje do pokoju oraz modlitwy i pomagania pokrzywdzonym. Próżno jednak szukać wypowiedzi, w której wprost wskazałby Rosjan jako sprawców przemocy i krzywd.
